UWV : wat is passend werk ?

Kwaliteit herkent haar kwaliteit in haar werk

In de laatste jaren is het aantal werkzoekenden enorm gestegen als gevolg van de crisis. Het zal mogelijk niemand ontgaan zijn dat daaronder zich ook veel oudere medewerkers bevinden. UWV stelt alles wat in haar vermogen ligt in het werk al deze mensen te doen re-integreren in het werkveld. Met behulp van grote campagnes over talent en competenties ten gunste van elke werkzoekende. Waarom werkt dat zo slecht ? Dit en meer is te lezen in onder andere mijn boek "Apprenti".

Hieronder beschrijf ik een casus waarbij het UWV tracht werkzoekenden van verschillende pluimage via heroriëntatie met daarbij een stuk omscholing terug te plaatsen in het werkveld. In dit geval betrof het een groep van zo'n 15 mensen, van Miep de kassière van 23 jaar tot aan Klaas als 54-jarige internationaal accountmanager.De opleiding betrof "Beveiliger". Deze opleiding is vergelijkbaar met een MBO/ROC-opleiding van 2 jaar. Via het UWV wordt deze omscholing op basis van circa 7-8 maanden aangereikt, waarbij de ene helft de theorie (1 x per week) betrof en de andere helft stage was.

Hoe ziet deze omscholing er in concreto uit ? 

* opleidingsniveau MBO - verkort

* 4 maanden theorie - verkorte versie met 1 keer per week 1 dag opleiding

* 4 maanden (onbetaalde) stage (uitkering wordt doorbetaald mits het WW-traject 

    deze periode qua tijdsduur overbrugt, anders is  het voor eigen rekening

* na het behalen van opleidingscertificaat en stage wacht een jaarcontract 

     bij een beveiligingsorganisatie

Daar iedereen nieuw is in de branche wordt er gelijk vanaf dat moment al geen onderscheid gemaakt tussen jong en oud, tussen veel werkervaring en nauwelijks tot geen relevante werkervaring, tussen intellect en minder intellect in relatie tot 'kunnen leren'. Aangezien Werk.nl een soort van uitvoeringsorgaan is in het verlengde van het UWV zonder nog de juiste mensen in dienst te hebben voor dergelijke projecten, worden de omscholingstrajecten uitbesteed. Het zal je mogelijk niet bevreemden dat daar heel veel partijen op af komen, immers werk is werk in deze crisistijd en dat is omzet. Waar wordt Klaas vervolgens mee geconfronteerd ? 

~~~~~~~~~~~~~

Allereerst ondertekent hij een driehoekscontract met het UWV en de opleider. Op de eerste dag van de opleiding wordt hij geconfronteerd met een verandering van opleidingsaanbieder. Onderzoek leert dat de eerst gezamenlijke partners onderling ruzie gekregen hebben en 1 van de partners ongevraagd en onaangekondigd daardoor de noodzakelijke contractwijziging wil doorvoeren. Het UWV staat erbij en kijkt ernaar. Vervolgens wordt Klaas gedwongen om bijlessen te volgen onder het mom dat les volgen voor hem al wel heel lang geleden is en extra bijlessen volgen geen kwaad zou kunnen. In essentie is Klaas een hoog opgeleide accountmanager met gedurende zijn carrière vele gevolgde cursussen. Ook hier wijst uit dat de opleider niet aan profilering doet, dus onbekend is met de achtergrond van elke kandidaat. Tevens is het zo dat voor elk bijscholingsuur een factuur geschreven kan worden, los van enige noodzaak aangaande Klaas in dit geval, ondanks zijn verweer dat dit nooit afgesproken was.

~~~~~~~~~~~~~

Tenslotte blijkt dat de WW-uitkering tijdens de stage afloopt wat betekent dat Klaas op dat moment geen inkomsten meer heeft. Dientengevolge vraagt hij een versneld traject aan, want het beroep van "beveiliger" houdt in dat je de hele dag bij een drogist rondkijkt en totaal geen bevoegdheden hebt. Klaas mag hooguit iemand aanspreken dat hij een in zijn optiek verdachte persoon "nader wil spreken". Is dat alles wat Klaas moet weten en kunnen ? "Nee" zegt de opleider. Het is een heel verantwoordelijke baan en daartoe wordt Klaas uitgenodigd om tijdens "Oud-en-Nieuw" in Amsterdam alvast te proeven aan de realiteit van deze baan. Reiskosten worden vergoed, Duur van de nachtelijke activiteiten is al gauw zo'n 8 uur, het eindmoment onbekend en de vergoeding nul komma nul. Ook hier leert onderzoek dat ondanks dat de opleider zegt dat het een zwaar verantwoordelijke baan is, Klaas na 3 dagen theoretische opleiding voor de leeuwen wordt gegooid, dit geldt ook voor de andere kandidaten. Sterker nog, de beveiligingsorganisatie vangt voor deze niet-gekwalificeerde beveiligers gewoon geldelijke vergoedingen. Dit zijn werkelijk lopende trajecten. 

Wat gebeurt er met Klaas na dit jaarcontract ? De beveiligingsorganisatie biedt deze mensen geen vervolg aan (op enkele na) en begint het traject opnieuw, mèt stagiaires, want die hoeven niet betaald te worden. Hoe makkelijk kun je je geld verdienen over de ruggen van werkzoekenden die zich op serieuze wijze laten omscholen ? En wat doet het UWV tot op het niveau van hoofdverantwoordelijke ? Die keek ernaar en kijkt vervolgens weg, ontkent dat dergelijke perikelen aan de orde van de dag zijn. 

RWS - werken aan infrastructuur of macht ?

Werk : soms alleen politieke strijd

Politieke strijd vertoont veel gelijkenissen met wat we in de dierenwereld zien. Hieronder beschrijf ik de strijd van een 4-tal directeuren binnen 's lands facilitator in Utrecht als het gaat om Nederlandse infrastructuur. Dit en meer is te lezen in mijn eerste boek "Van bovenkamer naar onderbuik" - de kracht van intuïtie.

Welke fundamentele aspecten aan gedragingen van mensen ten grondslag ligt, weet de psychologische wetenschap na vele jaren van psycho-analyse, zoals die verricht is door onder andere Sigmund Freud, Abraham Maslow en Carl Jung, om er maar enkele te noemen. Het allerbelangrijkste qua gedragingen is “het overleven” in de natuur, waarbij “alles is toegestaan” en “alles mag”. Dat sommigen in eerdere stadia beginnen met zich te doen gelden of zich anders manifesteren, zal voor niemand een verrassing zijn. Wanneer je werkelijk geïnteresseerd bent in natuurfenomenen, dan zou ik je daarvoor graag naar het filmpje op YouTube willen verwijzen. De titel van het filmpje is “Battle at Kruger” en heeft de navolgende hyperlink http://youtu.be/LU8DDYz68kM  

De anekdote rondom dit filmpje

Dit filmpje bleek een prachtige metafoor voor de situatie bij één van de opdrachtgevers waar ik als consultant actief was. De inhoud kan ik je als volgt beschrijven. De tussen haakjes genoemde beesten staan voor de rol die de verschillende personen van de organisatie in het filmpje vertegenwoordigen. De situatie speelt zich af bij een grote overheidsorganisatie, waar een projectleider (het kalf) voor één van de vier directeuren (de leeuwen) een nieuw project heeft opgepakt. Deze vier directeuren waren op dat moment allen tegen elkaar aan het strijden vanwege de interne herpositionering. De nestor (de stier) van deze organisatie, die de projectleider onder zijn hoede heeft, biedt hem ondersteuning in zijn werkzaamheden door namens de projectleider een in zijn ogen betrouwbare contractor (koe) aan te nemen. Op een gegeven moment valt de projectleider in onmin bij zijn directe directeur van wie hij de opdracht had aanvaard (de leeuw valt het kalf aan). Bijgestaan door de namens de directeur nieuw aangestelde projectleider (de andere leeuw) gaan ze beiden de projectleider te lijf. 

~~~~~~~~~~~~~

Inmiddels heeft de nieuwe projectleider een andere partij (tweede contractor – de krokodil) aangetrokken voor de activiteiten binnen het bewuste project en valt daarmee de voormalige projectleider verder af (de krokodil valt het kalf aan). Uiteindelijk komt de eigen organisatie (de kudde) van de oude projectleider (het kalf) in actie en bevrijdt hem van zijn kwellingen en biedt hem de gelegenheid elders emplooi aan te nemen. Gedurende deze perikelen was ik één van de adviseurs, die namens de eerstgenoemde contractor (de koe) door de nestor was aangesteld en kon alle gebeurtenissen van dichtbij aanschouwen. Rob Zuijderhoudt, onbekend van mijn adviestraject, attendeerde mij vanuit zijn verhaal over “synergie” op het bedoelde filmfragment. Hoe treffend kan het zijn, is het toeval dat de gelijkenis tussen beide situaties zo sterk is ? Zelf denk ik niet dat het toevallig is dat ik deze twee op zichzelf staande gebeurtenissen op dat moment met elkaar associeer. Om in termen van Carl Jung en Wolfgang Pauli te spreken, het gaat hier om het fenomeen “Synchronicity”. Hierbij gaat het kort gezegd om feiten en gedachten, “die in elkaars verlengde liggen” en op een bepaald moment samenkomen.

Voor mij is dit voorbeeld een ultiem voorbeeld dat het gedrag van mensen binnen organisaties zeer sterke gelijkenis vertonen met het leven in flora en fauna. Ook daar wordt gestreden om de hoogste macht en meeste aanzien, waarna de wanorde zich herstelt en de harmonie weer terug komt. Dat werkt blijkbaar beter dan wanneer mensen met hun regeldrang dit op hun rationele manier trachten te doen. Hoe ziet "the battle for power" er bij uw organisatie uit ?

Trouwens, het bedoelde project van zo'n 100 miljoen Euro werd - nadat het gedurende 2 jaar vooraf gaande aan de beschrijving - deze machtsstrijd onderging (uiteraard) nooit op enige kwalitatieve wijze afgerond. 

Ben Tiggelaars MBA : ultieme of halve waarheid?

MBA en Dualiteit (3)

Op mijn vraag waarom Ben dan met al zijn onderzoeken niet de juiste antwoorden op tafel kon leggen en ik de antwoorden tijdens de verdediging zo had kunnen aanreiken, omdat ik dat op basis van mijn jarenlange intuïtie-ervaring dat gewoon aangereikt kreeg, draaiden ze om de materie heen. “Intuïtie past als onderzoeksitem niet in de wetenschap.” 

Oké, dat was dan helder. Ik koos dus maar (weer) en uiteraard voor vrijheid van creatie en vorm, dat ben ik immers ten voeten uit. Wat is dan de waarde van de titel “Doctor” die daaraan gekoppeld zou worden ? Als de interesse in de wijze van methodiek al zo magertjes zou zijn, wat kon dan überhaupt nog een meerwaarde zijn in de begeleiding en de uiteindelijke beoordeling ? De kwaliteit zit voor mij in de persoon en diens boodschap, niet in de titel die iemand draagt. Los daarvan vroeg ik mij nog steeds af wat dan de inzichten zijn en wat dan Bergson’s methode is als het om intuïtie gaat ? Als intuïtie an sich al een discutabel aspect is binnen de wetenschap, wat kan deze zelfde wetenschap dan verwachten van een proefschrift met onderzoeksresultaten die hierop gebaseerd zijn ? Dat klinkt als een antinomie; een methode die zichzelf met uitkomsten middels haar bestaansrecht kan bekrachtigen, maar dit door de wetenschap niet acceptabel wordt geacht, omdat de methode van zichzelf abstract is en zichzelf wetenschappelijk niet laten aantonen.

~~~~~~~~~~~~~

Is de meerderheid van de mensen zo ver verwijderd van deze zelf-sympathie ? Is er dan ook niemand meer die er zijn hand voor in het vuur durft te steken en met grote zekerheid durft aan te geven dat de waarschijnlijkheid op een beoogde uitkomst bij dergelijke onderzoeken hoog genoeg is en daarmee dure onderzoekstrajecten voor te blijven ? Wie durft er nog ? Ik wel. Wie durfde op te staan en met “ja” te antwoorden op het vervolgonderzoek van Ben Tiggelaar, die in “kennisnood” kwam tijdens zijn verdediging voor zijn Doctoraat, op het moment dat hij eigenlijk zijn cognitieve kwaliteiten los had moeten laten ? Daar waar ik de antwoorden had kunnen geven vanuit mijn intuïtie en Ben met zijn responsen hooguit richting het antwoord afstevende, maar net zo snel weer rechtsomkeer maakte ? Tja, Ben is een echte cognitieve denker, linkerzijde denker, daarnaast een slimme jongen en gladde spreker met goed ontwikkelde Marketing & Promotions skills. Dan kun je non-antwoorden over laten komen als antwoorden, behalve bij degene die er dwars doorheen kan kijken. “Smooth talking” is nooit mijn ding geweest, ik was immers introvert, te verlegen en zonder noodzaak me te moeten manifesteren. Bovendien gaat het mij altijd om zo natuurlijk mogelijke antwoorden, omdat deze uitgaan van menselijkheid, creativiteit en daarmee duurzaamheid en waardigheid. Die komen naar je toe, ongevraagd door er je aandacht op te richten, ook dat is intuïtie.

Oplossingen zie ik als  competitief spel tussen oplosmiddel en probleem. Oplossingen zijn voor managers, antwoorden voor zij die kennis ontstegen zijn en binnen organisaties met wijsheid omgaan. Dat leer je niet op Business Schools, welke dan ook en in welke vorm dan ook. Dat zit in je of niet. Dat is het verschil tussen opleiden/conditioneren of doen ontplooien, tussen volwaardige medewerkers en zij die in woede, gefrustreerd en teleur gesteld raken. MBA - een uitgebalanceerde dualiteit tussen denken en voelen, tussen cognitie en intuïtie, tussen regels en vertrouwen. Want uitgebalanceerde dualen leveren echte meerwaarde op. Dat begint met je zelf daadwerkelijk te kennen !

Ben Tiggelaars MBA : ultieme of halve waarheid?

MBA en dualiteit (2)

Nog weer een andere insteek aangaande deze operante modus kan zijn dat de medewerker zich bewust dient te worden van de werkprocessen, waarin hij verwikkeld is. Deze insteek zou betekenen dat de medewerker zelfredzaamheid en onafhankelijkheid kan creëren vanuit het geschonken vertrouwen en de gegunde vrijheid door de manager en zich tevens verder kan ontplooien. Dit lijkt me zeer onwaarschijnlijk vanwege een zeer simpele reden dat daarmee een manager zichzelf misbaar maakt. 

Binnen de verschillende organisaties, waarbinnen ik dergelijke gedrags- en profileringsonderzoeken deed, bleken ongeacht de branche en (cognitieve) intelligentieniveau de tendensen gelijk tred te houden als om het gedrag en type manager met dito overtuigingen ging. Zeker de jongere generatie “managers” zie ik veelvuldig geconditioneerd gedrag vertonen, de kenmerken van de vaak (te) grote bureaucratische organisaties, waar veelvuldig aan daadwerkelijke werkervaring met dito beleving voorbij wordt gegaan. De cognitieve management tools vieren hoogtij. De logica en redeneerkracht die elke manager meent te kunnen en van zijn organisatie mag toepassen binnen hun werkveld als het om het motiveren van zijn medewerkers gaat. En als de manager onvoldoende capabel blijkt, dan is er een ruimschoots aanbod aangaande managementtrainingen of MBA al dan niet in 1 of 2 dagen gegeven om tot een hoger niveau te komen, een hoger niveau van cognitief en slim manipuleergedrag, waarbij managen van mensen tot een moderne vorm van slavendrijverij is omgeturnd, of in Jaap Peters’ woorden te spreken met zijn boek “Intensieve mensenhouderij”. Alleen dit zijn niet de antwoorden, die de echte meerwaarde zullen brengen.

~~~~~~~~~~~~~

In navolging op Ben Tiggelaar’s promotieonderzoek vanuit de cognitieve benadering voor de effectiviteit aangaande managementtools had ik enkele hoogleraren binnen de Vrije Universiteit van Amsterdam, die Ben’s proefschrift hadden beoordeeld, al gepolst naar eventuele mogelijkheden om zijn vervolgonderzoek te kunnen voortzetten. Immers dat was de vraag die Ben persoonlijk in zijn inleiding ons als toehoorders stelde. Onderzoeksmethoden waarbinnen intuïtie een belangrijke rol zou kunnen gaan spelen, althans voor mij. Frank de Mink ("M.O.O.I. Begaafd") had mij inmiddels geadviseerd om in de tussentijd me dieper in Bergson’s verhaal in te lezen en bestuderen aangaande zijn visie op intuïtie. Mijn boek “Apprenti” is dientengevolge een vervolg op Ben’s vraag en anderzijds gebaseerd op mijn conclusie dat mijn onderzoekswijzen niet zouden gaan passen binnen de kaders van de wetenschappelijke onderzoeken, zoals een instituut als het VU Amsterdam dat wenselijk acht dan wel voorschrijft. Dat werd voor mij bevestigd toen ik, hoewel enkele hoogleraren het gedurende de gesprekken tijdens Ben’s After Party na de uitreiking van zijn Doctoraat een prima suggestie vonden, merkte dat ze in een later stadium toch 1 voor 1 mijn benadering via intuïtie als vervolg op Ben’s onderzoeksmethoden in een later stadium met voorzichtige woorden uiteindelijk “twijfelachtig” noemden. 

Zie in deze contect ook mijn blog : "keuzevrijheid : energetisch"

Vervolg MBA en Dualiteit (3)

Ben Tiggelaars MBA : ultieme of halve waarheid?

MBA en dualiteit (1)

Ben’s boek met de titel “The core of the Matter” toont een viertal cases ten aanzien van het – zo noem ik het – conditioneren van de medewerker, alleen heet het in dit boek motiveren van hun door de manager. Daarvoor introduceert hij het begrip dualiteit. Ben’s beschrijvingen aangaande dualiteit hebben echter betrekking op een ander aandachtsgebied dan waarop ik in eerste instantie doel in mijn boek. Alhoewel het voor mij uiteraard gemakkelijk is deze gedachtesprong te maken. Immers ze liggen in elkaars verlengde en dit boek gaat nu juist over het fenomeen bewustzijn, alleen met andere benaderingen dan de zijne. Dit en meer in mijn boek : "Apprenti".

Daar ik in gedachten aan Ben had toegezegd de moeite te willen nemen om zijn boek in te zien, sloeg ik vervolgens zijn boek willekeurig open – wat ik vaker doe tijdens het lezen van boeken, immers je komt daarmee heel vaak uit op het deel van de tekst, waar je aandacht op dat moment lag. De naam die gelijk opviel en mijn aandacht trok, was die van Skinner. Als we over een modus van motivatie spreken aangaande gedrag, dan is een voor de hand liggende onderzoeker in dit aandachtsveld Skinner. In mijn tweede boek heb ik deze gedragspsycholoog al uitgebreid beschreven vanuit het gezichtsveld van Ken Wilber’s “4-culturen kwadrant”. Binnen “Wilber” vertegenwoordigt Skinner het aspect “It” naast “I “ volgens Freud, “We” namens Gadamer en “Its” namens Marx. Als we “It” binnen “I” van Freud in het vorige deel van dit hoofdstuk beschouwen, het “Es”, dan is dit het meest primitieve deel van de psyche, al dan niet geleid door het lustprincipe, ook wel het oerinstinct genoemd.

~~~~~~~~~~~~~

Als ik me vervolgens op basis van het duale denksysteem tracht in te leven dat hierop betrekking heeft, namelijk het bewuste of niet bewuste deel van het eigen gedrag, dan zou dat tot een aantal richtingen kunnen leiden, namelijk de mens als robot, waarbij het gedrag van de medewerker voorgeprogrammeerd is of geconditioneerd wordt door de manager. De manager “dwingt” de medewerker in een bepaalde operante modus; operante conditionering; Skinner ten voeten uit. De medewerker wordt blootgesteld aan een bepaalde omgeving en sfeer, waarbinnen hij zijn werk kan dan wel moet doen of in ieder geval verwacht wordt te doen. Het bewuste gedrag wordt genegeerd en er is dientengevolge geen motivatieprikkel nodig om het werk te voltooien. 

Bewust gedrag ten aanzien van zelfontplooiing en zelfontwikkeling wordt gesmoord; de emotie wordt uitgeschakeld en de effecten ervan vermeden. De manager drukt de medewerker in onbewust gedrag. Zolang de medewerker hierbinnen actief blijft, zou je jezelf kunnen afvragen of de medewerker zich bewust is van deze modus bij zichzelf of dat hij of zij mogelijk niet anders kan acteren dan binnen deze modus vanwege vermeende persoonlijke afhankelijkheden. Dit ligt tegenwoordig vaak vast op het inkomstenaspect. 

~~~~~~~~~~~~~

Anderzijds kan het zo zijn dat de operante conditionering meer bewust gedrag wil oproepen door in te gaan op de positieve effecten die bepaald prikkels teweeg kunnen brengen bij de medewerker. Het boekje “Nudge” van Thaler & Sunstein is hiervan een ultiem voorbeeld. Is dit dan daadwerkelijk het promoten van positief bewust gedrag ? Wat kan ik daar als Wil’fred op zeggen dan dat dit voor mij een ander woord voor “manipuleren” is, dat de manager op slimme wijze de medewerker voor zijn karretje wil spannen ten behoeve van zijn (eigen-)belangen ? Is dit bewust gedrag wel dat gedrag waar de medewerker zelf een voorstander van is ? Want ondanks dat het lijkt dat hem of haar vrijheid is geboden, bevindt die zich gewoon in de modus zoals de manager dat voor zich ziet. Als we naar vooral het Onderwijs en de Zorg kijken met al hun “teamleiders”, dan kan ik niet anders constateren dat dit een gemanipuleerde wijze van democratie op de werkvloer is, dat wat de Romeinen 2000 geleden al deden: “Verdeel & Heers”. Het lijkt dan wel dat elke medewerker middels een ieder meer inspraak heeft, niets is minder waar. De kaarten zijn allang geschud, de strategie ligt hoe dan ook vast ongeacht de inzichten en visies van de teams. 

Vervolg : MBA en Dualiteit (2)

Dick Swaab : succesjager of wetenschapper ?

Zelfinzicht als eerste stap naar zelforganisatie

In het kader van "de Nationale dag van de Zelforganisatie" stelde vorig jaar november een organisatie u de vraag om hun "elforganisatie-Wijzer" in te vullen! (http://bit.ly/WHEieX). Tijdens het evenement dat daarop volgde zou prof.dr. Dick Swaab ingaan op de werking van onze hersenen en welke rol complexiteit en zelforganisatie daarbij spelen. Volgens Swaab wordt ons gedrag direct verklaard vanuit ons brein. In die zin hebben we dus eigenlijk geen "vrije wil". In gegeven workshop kon men ontdekken waarom we niet moeten berusten in defaitisme, maar hoe we in staat zijn regie te voeren over ons eigen leven. Ofwel, wat is de voorwaarde voor zelforganisatie ? Meer over zelfsturing en intelligenties is te lezen in mijn laatste boek : "Van Nomade tot Monade".

Over dit dilemma gaat deze vragenlijst. In de "Zelforganisatie-Wijzer" stellen we u een aantal vragen over uw persoonlijke drijfveren en eigenschappen in het kader van de wijze waarop u uzelf organiseert. Volgens Swaab wordt ons gedrag direct verklaard vanuit ons brein. In die zin hebben we dus eigenlijk geen 'vrije wil'. Dick Swaab is auteur van de bestseller "Wij zijn ons brein: van baarmoeder tot Alzheimer", een standaardwerk over de werking van de hersenen. Heeft professor Swaab gelijk of zijn wij meer dan ons brein?

~~~~~~~~~~~~~ 
Het is de algemene vraag in de zin van wat er eerder was de kip of het ei. Ik was gestart met de vragen maar ben voor halverwege maar gauw afgehaakt omdat mij "(ant-)woorden in de mond werden gelegd". Als de uitkomsten net zo lineair, logisch, causaal of hoe je het ook zo willen noemen, als het directe verband als dat elke activiteit dan wel interactiviteit binnen het brein -dus- veelvuldig als initiator wordt beschouwd, is dat wel een heel erg eenzijdige benadering van hoe de mens "werkt en acteert". Het "de kip en het ei"-dilemma ......
~~~~~~~~~~~~~
Elke vraag dan wel stelling bevat namelijk 4 vragen (gerelateerd aan"De 4 Wereldbeelden" – referentie  McWhinney), waardoor de antwoorden vanuit onvergelijkbare perspectieven en dimensies voortkomen. Welke meerwaarde heeft het dan als mensen iets compleet reduceren tot wat begrijpelijk is voor de gemiddelde mens en er vervolgens over gaan discussiëren ? Zo iets dat een auto een blikken koektrommel is met 4 wielen eraan ...... Wat is het niveau van de discussie die erop volgt ; een discussie van een nieuwe lichting moderne experts zoals we dagelijks op de TV zien, waarbij bijvoorbeeld Nederlandse zangers, acteurs en soapsterren zich opeens als expert profileren in de eerste beste quiz of interview ?

~~~~~~~~~~~~~ 
Is het reduceren, modelleren en definiëren nu juist wat dat elk fenomeen verminkt of tekort doet in wat het eigenlijk is ? Dat geldt ook in dit verhaal. De brein staat voor de mens. De brein maakt slechts deel uit van een energetische weergave die we "mens" noemen. Het totaalplaatje van de mens is de intelligentie in plaats van dit toe te schrijven aan enkele biochemische processen in je hoofd.

"Daar waar de definitie van iets per definitie onvolledig en daarmee onjuist is, omdat het daarvoor beperkingen introduceert. Lees voor definitie ook model of reductie."

"De analytische wetenschap versnippert de werkelijkheid in fragmenten, waardoor het manipuleerbaar wordt voor het vervolg." 

Dat is eigenlijk wat Swaab doet, hij reduceert de mens, het mens-zijn als fenomeen tot een beslissingsmodule, waarvan de oorsprong volgens hem in de hersenen ligt. Dat is wetenschap, dat is slechts een klein deel van wat waar is. Natuurlijk helpen hersenen mee en beïnvloeden ze in beperkte mate een besluit. Maar om nu te zeggen dat de hersenen als initiator staan voor de mens in al haar doen en laten is fantasie binnen het veld dat zichzelf wetenschap noemt. "Want ze willen zo graag vertellen dat ze iets ontdekt hebben wat met zekerheid de waarheid is". Om af te sluiten met :

"Wetenschap is niets anders dan het op juiste waarde kunnen inschatten van de mate van mogelijke waarschijnlijkheden binnen het onderzochte." 

Het schaap met de vijf poten

Verdiensten op basis van talent

Iedereen die sociaal is, een flinke dosis sympathie en empathie meebrengt, is best goed in staat te “verkopen” afschoon hij of zij geen “rasverkoper” is. Meestal wordt de keuze bepaald op basis van vertrouwen, enerzijds door reeds bewezen diensten anderzijds door de onderlinge sociale verhoudingen zoals een voormalig studiegenoot. Deze verkoopfase wordt spin off genoemd.  Dat aspect heeft “gunnen” in zich. Dit staat beschreven in min eerste boek : “Van bovenkamer naar onderbuik”.

Waarom eist dan een grote consulting organisatie in het midden van het land van hun sollicitanten voor consultant in spé, dat zij op jaarbasis 250 K binnenbrengen ? Naast de zeventig procent van de tijd te besteden aan consultancy zouden zij dus in de resterende dertig procent van de tijd 250 K voor deze organisatie moeten binnenhalen. Dat is voor mij een raadsel. Een inschatting van de inkomstenverdeling wordt door mij als volgt berekend:

Mijn uitgangspunten zijn :

-       200 werkdagen

-       30 % Sales = 60 werkdagen (ca. 3 maand)

-       70 % Consultancy = 140 werkdagen (ca. 7 maand)

-       Opbrengst vanuit 30 % Sales / Acquisitie zou ca.  250 K tbv de continuïteit & overhead

-       Opbrengst vanuit 70 % Consultancy ca. 160 K bruto inkomsten

-       Kosten ca 125-150 K per werknemer

~~~~~~~~~~~~~

Middels vele onderzoeken is aangetoond dat Sales of Acquisitie voor zeventig procent uit iemands persoonlijkheid bestaat en dus zal de resterende dertig procent in dit geval wel de waarborg vanuit deze grote organisatie zijn met aspecten als betrouwbaarheid en naamsbekendheid. Vanuit de MBTI-methodiek bezien is er een duidelijk verschil tussen de “Rasverkoper” en de echte “Raadgever”. Toch, als ik deze rekensom op een willekeurige consultant betrek, die blijkbaar succesvol genoeg is om in drie maanden tijd middels acquisitie 250 K of meer binnen te halen, waarom zou zo iemand dan nog voor deze organisatie gaan werken ? Zelfs een grove inschatting geeft al aan dat een dergelijke persoon op basis van misschien zes maanden werken 100 K op jaarbasis overhoudt en vervolgens zes maanden vakantie kan gaan vieren. Wie wil dat niet ? Is er bij deze organisatie sprake van geldslavernij ? Hoe lang duurt het voordat deze personen een burn out oplopen ?

In dit geval heb ik het over de effectiviteit en dus over het tactisch werkniveau. Op tactisch niveau draait het om prestatie-indicatoren, prestatie-indicatoren welke betrekking hebben op resultaten van de activiteiten van elke “Vakman” of de expert. Alleen de “Vakman” die direct met geld en/of omzet bezig is, heeft in zijn of haar prestatie-indicator “het geldaspect” verwerkt. Al het andere is verre van de aangehaalde prestatie-indicatoren. 

~~~~~~~~~~~~~

Wanneer mensen “hun ding” kunnen doen, in een flow raken, verre van verkeerde stress kunnen werken, zal de prestatie hoog zijn en zijn vervolgens de commerciële revenu’s hoog. Ook in de omschreven casus lijkt het erop dat de volgorde verkeerd wordt bepaald. Een enkele persoon, die dat wel kan, zal succesvol zijn namens deze organisatie, echter hij of zij laat zich gelijk omdopen tot geldslaaf voor diens baas.

Kan de echte geldslaaf op deze wijze gelukkig zijn ? David Keirsey heeft als Amerikaans MBTI-onderzoeker, middels zijn onderzoeken aangetoond dat een groot aantal mensen een burn out oploopt vanwege de onrealistisch gestelde doelen. Ditzelfde werd aangetoond door onderzoeksbureau Gallup. Dezelfde vraag anders gesteld, bestaan er gelukkige schapen met vijf poten ?