Wilber en Bergson via Spiral Dynamics

Waarin ligt de kracht van de Associatie ?

Zo veel mensen, zo veel ideeën, modellen en methodieken. Elk model en/of methodiek is een samenvatting van de werkelijkheid, waarbij beperkingen worden geïntroduceerd om het model of methodiek hanteerbaar en beter begrijpelijk te maken. Verdere ontwikkeling vanuit differentiatie levert echter op dat de gehelen, de onderliggende principes en essentie niet meer zichtbaar zijn, waardoor elk pad die bewandeld wordt steeds verder hiervan afwijkt, een geheel eigen leven leidt zoals de bedenker erin staat, de zogenaamde 'tunnelvisie van de wetenschapper'. Hieronder heb ik een aantal frasen uit mijn voorlaatste boek 'Apprenti' geplaatst.

In essentie wil ik het inzicht graag boven water zien te krijgen, omdat ik vermoed – vanuit Bergson’s filosofieën – dat hier fundamentele informatie zit ingebed als we over iemands identiteit praten. Eenzelfde probleemstelling had ik vorig jaar aangaande de verweving van Spiral Dynamics met Ken Wilber’s 4 Culture Quadrant. Mijn tekst binnen de toenmalige discussie op LinkedIn aan Hans – vorig jaar augustus – luidde toen als volgt :

"Ik maakte zo juist een tochtje door de morfische velden (Sheldrake), in de volksmond ook wel genoemd "je fiets pakken en een ritje maken tussen de maïsvelden en weilanden door". Net wilde ik voorzichtig enige reflectieve conclusies trekken aangaande SD, toen me de "wetenschap" van ene Wilber – voornaam Ken :-) – te binnen schoot. 

Als we dan toch over de verschillende vMemen spreken, kunnen we naast "Wij" en "Ik" ook nog wel "It" en "Its" eraan toevoegen. Hoe doorkruist zijn "cultuur"-spiraal vanuit de 4-kwadrantenmodel tegen of dwars door die van Spiral Dynamics heen ? Rebellisch als hij is ligt hij niet op de lijn van SD getuige zijn andere toegevoegde invalshoeken. 

Het blijft ook dan natuurlijk de vraag in hoeverre deze spiralen enige analogie vertonen, los van het karakteristieke spiraliserende .... 

Hebben we het nu over "evoluerende culturen" (SD/Wilber) of een "indoctrinatie aangaande een cultuur" zoals ik dat bij een grote organisatie bemerkte ?” 

~~~~~~~~~~~~~

Als we een identiteit toewijzen op basis van kwaliteit en kwantiteit van een karakteristiek item zoals hier, dan kunnen we dus spreken over een bepaalde identiteit. Met enige associatie kunnen we dit wellicht ook aantonen via de meest door mij in mijn boeken toegepaste deling, namelijk 1 gedeeld door 7, dus 1 : 7 = 0,142857 142857 (repetent). Ook hier zie je het repeterende karakter als uitkomst. Elke 6 cijfers – 142857 – vertegenwoordigen een niveau, zo zou je dat kunnen zeggen. Alleen het onderscheid wordt steeds groter, doordat er steeds dit zestal aan repetentie aan toegevoegd wordt. Het karakter verandert, de getalssexta blijven hetzelfde, de lagen vermeerderen zich en het karakter van het geheel verandert of ontwikkelt zich eveneens. Op elk moment verandert daarmee – zo zou je kunnen zeggen – de identiteit. Hoe verder we doorrekenen, des te dichter komen we bij het antwoord, het authentieke van de deling. De steeds mee veranderende identiteit verandert op het laatst van 1 na laatste tot laatste identiteit, die gelijk is aan de authenticiteit.

We kunnen deze analogie terugzien bij Gurdjeff's enneagram; steeds doorlopen we de posities 1, 4, 2, 8, 5 en 7 en steeds komen we in een andere laag, voegen we er een laag aan toe : "Multiplicity". De meerlagenheid of Multiplicity, die afstevent naar een mogelijk eindpunt. In dit laatste zien we dan ook de uitkomst van Riemann's Zèta-functie, namelijk 0, of wel "impossible"; ζ (s) = 0.  De Riemann-functie oogt vreemd, lijk geen optelling, niets is minder waar. Hij koppelt er  namelijk meer dan 1 dimensie aan vast en 'telt' deze bij elkaar op. 

~~~~~~~~~~~~~

Ik merkte dat sommige deelnemers dit theoretisch model (Spiral Dynamics) als heilig dan wel als ultiem tool beschouwden. Om om het toch enigszins te relativeren, meldden ze ook dat het een theoretisch model met een open einde was. Punt van discussie was mijn opmerking dat het wel eens kon zijn dat het niet noodzakelijkerwijs zou moeten zijn om elke stap te moeten doorlopen om bij een volgend, hoger waardensysteem (vMeme) terecht te kunnen.

Mijn argumentatie was dat ik mijn hele leven al een individualist was en dit nog steeds ben. Los van het feit dat ik sterk altruïstisch ben ingesteld, streef ik wel het “Wij”-gevoel na, maar zal nooit tot de groep zelf willen behoren. Ik doel op mijn eigen vrijheid, zelfredzaamheid, onafhankelijkheid en daarmee de mogelijkheid om authentiek te kunnen zijn. Ik heb dus niets te zoeken aan de “rechterzijde” van de Spiral Dynamics schets. ’s Middags – 15 juni – kreeg ik de bovenstaande inzichten binnen toen ik al luierend op de bank de zaken nog eens op een rijtje zette. Of was het reflecterend ? Voor een aantal medediscussieerders was dit ontoereikend om te doorzien dat ik een speciale Integrale Semantico had toegepast met namen als Ken Wilber, Will McWhinney en Carl Jung. Semantico – ‘n niet bestaand woord an sich – houdt een bepaalde wijze in, hoe je betekenissen van woorden kunt hanteren en er waarden aan kunt toekennen. Dat deed ik uiteraard op geheel eigen wijze, zoals ik dat zo vaak doe.

In hoeverre kun jij de juiste transitie teweeg brengen vanuit associatie ? Zijn er hier opleidingen voor of ontwaart het je vanzelf op je levensweg als een impliciete order van 1 van je talenten binnen het spectrum van je intelligentie ?