Toekomstige werkstructuren

Reductie van werk

In eerdere betogen onder andere binnen LinkedIn-discussies heb ik het al eens enige malen genoemd; werkzaamheden worden verder gedifferentieerd, vallen verder uiteen tot simplexe handelingen, wetenswaardigheden, waarbij bijbehorende verantwoordelijkheden niet meer rechtsgeldig zijn. Tel daarbij de verder mechanisatie, automatisatie, informatisatie en digitalisatie op en de klassieke baan of het dito werk bestaat niet meer. Dit en meer staat beschreven in mijn laatste boek “Van Nomade tot Monade”.

Daar waar Post.nl dit de laatste jaren heeft laten zien door full time postbestellers te degraderen tot parttime krachten die alleen nog maar hoeven te kunnen lezen en te kunnen lopen om de brieven door de juiste brievenbus te deponeren. Daar waar ober 1 het schoteltje plaatst, ober 2 het kopje erop en de derde de koffie erin schenkt (deze inzichten van mij gebruikte Tempo Team onlangs in haar reclames). Dermate uitgeklede (voormalig) integrale werkzaamheden, hier uiteen doen vallen zonder enige vorm van verantwoordelijkheid per (deel-)taak. En geen verantwoordelijkheid betekent “loon naar werk”.

~~~~~~~~~~~~

Werk is  veelvuldig veranderd tot op het niveau van bezigheid, dat in principe door een jong kind gedaan kan worden. Als je dat relateert aan de huidige grote generatie van werkzoekenden – die van 45-plussers –  dan vindt elke minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid het ongelovelijk dat mensen met onder andere een hoogwaardige staat van dienst hieraan voorbij gaan. Sterker nog daar waar Rutte roept dat er elk jaar 800.000 banen bijkomen, vergeet hij te zeggen dat deze 800.000 banen slechts een verschuiving zijn. Daar waar 800.000 mensen in andere functies stappen en eigenlijk aan onderlinge uitwisselingen bezig zijn en vele buitenstaanders ondertussen gewoon buitenstaander blijven. Ook is feit dat hij zonder in details te gaan het woord “baan” nog steeds gelijkwaardig acht met bijvoorbeeld de bezigheden zoals ik heb beschreven.

~~~~~~~~~~~~

Een andere opmerkelijkheid in het bericht vanuit het UWV bezien deze maand, was dat er zo veel mensen aan een baan kwamen dankzij de “FlexWet”. Ook hierbij staat onvermeld dat door deze flexibiliteit er uiteraard veel mensen in werk rollen, maar dat er – het inherente aan tijdelijk flexwerk – er keer op keer net zo veel mensen weer op straat staan als de werkduur verlopen is. Wat is eigenlijk dan de winst ? Tja, de winst ligt uiteindelijk bij de overheid, omdat zij op deze wijze veel uitkeringsgelden binnenhoudt, zeker met de op komst zijn verkorte rechtsduur van de WW. Met andere woorden, de mensen mogen het straks zelf uitzoeken, zijn straks 7 weken bezig om aan flexwerk te komen voor een duur van 3 weken. Wie betaalt straks de overlevingsduur van die 7 weken ? Met een dergelijk laag loon “veroorzaakt” door het beschreven effect wat dit flexwerk met zich meebrengt, wordt dat vrijwel onmogelijk. ’n Ander belangrijk voordeel van de overheid is dat dan iedereen fiscaal gekoppeld is aan “Big Brother”. Het gaat uiteindelijk toch weer om macht, tot stand gebracht door de gecreëerde afhankelijkheid.

Wanneer gaan de ogen open bij overheid en maatschappij dat we naar andere structuren toegaan en we oude mechanismen vaarwel moeten zeggen ?

Avalance en Overflow

Avalance en Overflow : Psychische verschijnselen ?

“In hoeverre zijn Autisme en ook bijvoorbeeld ADHD verschijnselen als een overflow ?” was de vraag van Jan Huijbers (boek "Totaalcoachen" - Action Type) afgelopen donderdag 13 december jl. We hadden afgesproken in Amsterdam –  “de Balie” aan het Leidseplein. Wat is Avalance en wat is Overflow ? Dit zijn – althans voor mij – 2 begrippen uit mijn verre studieverleden. Dit en meer is terug te lezen in mijn laatste boek "Van Nomade tot Monade".

Avalance heeft alles te maken met een doorgeslagenheid binnen de halfgeleidertechnologie. Daar waar een veelvoud van “vervuilende” componenten zoals bijvoorbeeld Arsenicum of Fosfor binnen een veld van Silicium een electrische doorslag geeft als de van buiten opgelegde spanning (of druk) voorbij een grenswaarde komt. In de halfgeleiderwereld is dat voor silicium rond 0,6 Volt, de grensspanning van bijvoorbeeld een Di-Ode of Trans-Istor. Het silicium is niet in staat de van nature geïsoleerde status vast te houden en “slaat door” en gaat electrische stroom geleiden met behulp van bepaalde toegevoegde “vervuilingen” of optredende “verstoringen”. Germanium slaat sneller door vanwege diens inherente karakter als die van een zuiver geleidend metaal.

~~~~~~~~~~~~

Met het begrip “Overflow” kwam ik in aanraking middels de ICT in haar beginstadia (jaren ’80). Daar waar de studie de dataverwerkingen behandelde middels dataregisters, was het duidelijk dat een grote hoeveelheid aan data op een gegeven moment het register doet over-stromen. Op het moment van dit aspect gaf het betreffende register een ”1” af. Deze 1 duidde dus dat er een overflow had plaatsgevonden. Deze overflow kon ook voortkomen vanuit binaire of hexa-decimale optellingen of vermenigvuldigen. 

Wat heeft dat met bijvoorbeeld Autisme en ADHD te maken ? Alleen dan is het te transisteren, als we over energie praten. Alles is te verwoorden als energie, waarbij de essentie ervan in de dimensies ligt in plaats van het louter in de menselijke biomaterie te zoeken. Informatie is energie, aandacht is energie, kritiek leveren, dingen verbieden, noem maar op. Alles is energie en al die opeenstapelingen van energie of energieën kan daardoor dus overfow bewerkstelligen, sterker nog, als de – ik noem het maar even – “Mentale Flexibiliteit en Isolatie” (weerbaarheid) onvoldoende sterk blijken te zijn, wordt de grens, de scheidingswand doorbroken en stort de energie zich uit in en door het lichaam; een lawine aan samengepakte energie dus.

~~~~~~~~~~~~ 

‘n Overstroming hoeft geen lawine te zijn en andersom ook niet. Overflow is mogelijk als als de omgeving voldoende juist is ingericht en ontwikkeld. Overflow kan geen kwaad, is mogelijk herkenbaar als lichte verandering in stemming, een kleuring van activiteiten door emotie doordrenkt. Een lawine is van een andere intensiteit, een andere gradatie. Voordat het tot overflow kan komen barst de bom al. Dan is er geen houden meer aan.

Daar waar ik ook veelvuldig het begrip “doorgeslagenheid” gebruik, ligt dat in lijn met het lawine-effect. Doorgeslagenheid is te beschouwen als de mate van kwaliteit, voordat deze mentale weerstand – afscheiding –  tot avalance overgaat. Doorgeslagenheid is te kwalificeren middels de samenstelling en mate van ontwikkeling – een ontwikkelmiddel is daarbij bijvoorbeeld assertiviteit. Door interactie met je omgeving is deze weerbaarheid op te bouwen en te ontwikkelen. Iedereen is daarin uniek zoals dat overal bij geldt.

Causaliteit of synchronicteit

Keten : Oorzaak en-of Gevolg

Wat hebben beide aspecten uit de titel met elkaar te maken ?

Alles en ook niets, het is namelijk zeer afhankelijk van de dimensies. De huidige maatschappij is sterk analytisch en ook cognitief ingesteld, het gericht zijn op bewijzen, op feiten en andere concretiteiten. Is de ketengedachte terecht of is het een vertekening van wat men denkt waarneemt ? Dit en meer is terug te lezen in mijn laatste boek "Van Nomade tot Monade".

De wetenschap tracht fenomenen van welke dimensie en welke orde dan ook te reduceren en (daarmee en vervolgens) te concretiseren en toe te wijzen aan (bekende) materie. Zie mijn eerdere betoog dat de origine van Psychologie- “Zielskunde of -studie” gereduceerd en vermaterialiseerd is tot breinkunde. Wat vertelt het Uni-Versum, die ene stem, zeg maar “the VoiCE of the VoiD” ? Waarbij de “D” tussen de letters “C” en “E” in ligt. Wat is Ab-solutisme ? Is dat het terugkomen in een leegte, daar waar je alles wat met materialistische zaken – aardse zaken – te maken hebt, dient los te laten ? “Ab-solutisme” vanuit het Latijn betreffende “solvere” – “losmaken” geaccentueerd middels de praefix “ab”.

~~~~~~~~~~~~ 

Terugkomend op het begrip “causaliteit”, kun jij je misschien voorstellen waarom dit een zo belangrijk begrip is geworden ? Is dat terecht ? Deels wel, veelvuldig niet ! Het komt er eigenlijk op neer dat het appels met peren vergelijken is. Het gebruiken van de term “Causaliteit” heeft veel zo niet alles met cognitieve gedragingen te maken, het weten, het waarom iets gebeurt en daarop vervolgens maatregelen kunnen treffen, daartoe oplossingen zoeken, vinden en toepassen. Wanneer zou je kunnen zeggen dat er sprake is van causaliteit ? Dan wanneer er vermeende sprake is van gelijksoortige dimensies. Dus een boot die op een rotsblok vaart, raak daardoor lek. Oorzaak en gevolg, beide in een materie-dimensie, die van massa. Hoe ligt de relatie tussen oorzaak-en-gevolg als we – in tijd bezien – naar voren gaan ? De stuurman maakt een fout, manoeuvreert het schip in de richting van de kust met alle gevolgen van dien. Hier ligt de relatie tussen beide tussen een handeling en een materieel aspect. Wat gaat daar weer aan vooraf ? Tja, dan wordt het lastig. Was hij dronken, had hij hoofdpijn, had hij een black out ? En wat ging daar weer aan vooraf ?

~~~~~~~~~~~~ 

Eigenlijk kom je er nooit uit. Dat komt omdat er andere dimensies van energie en energieën in het spel zijn. De makkelijkste en laagste deductie van energie is vrij makkelijk herkenbaar, dat is alles wat wij middels de zintuiglijke perceptie beschouwen, namelijk “platte massa”. Bij andere energieën is dat anders en eigenlijk voor vele mensen onmogelijk te “doorzien”. Een ogenschijnlijke willekeurige samenkomst van energieën met verschillende dimensies, die resoneren tot een nieuw event, een impliciete order, die tot expressie komt op basis van voor mensen vermeend voorval een toeval genoemd of als toevalligheid wordt gezien.

Het toeval is niet zo zeer het samenkomen van de energieën dan wel dat deze energieën integraal actief kunnen worden. Dat maakt het uniek. Dat maakt ook de mens uniek. Dat geldt voor de gedragingen. Causaliteit is daarmee eigenlijk ontoepasbaar bij laatstgenoemde. Daarom zijn zoveel mensen  met de onjuiste dingen bezig, omdat ze de vermeende causaliteit aanpakken, die er niet is, althans niet aan te pakken is binnen de tendensen van de huidige maatschappij, waarin we momenteel leven. 

Tijd en -beleving (3)

Tijd : Realistisch of een illusie

Als we de inzichten van Peter Ouspensky (enneagram) erbij halen, dan praat hij over de 3 dimensies van tijd. Daar waar we de ruimtelijkheid als 3-dimensionaal ervaren, zo zou de tijd in analogie en parallel daaraan ook 3 dimensies beslaan. Dit maakt tezamen de 6 eenheden zoals José Arguelles het brein in zijn boeken beschrijft, waarbij dit overeenkomstig zou kunnen zijn met de 6 vlakken van een kubus, 1 van Plato’s Vormen of Ideeën. Het is terug te lezen in mijn boek 'Van Nomade tot Monade'.

Mijn vervolgt daarop luidt : 

"Plato's Forms are what Illuminists call monads (units of thought) that have reached their dialectical endpoint and cannot change any more. A circle, or any geometrical or mathematical entity, is something that reaches its dialectical conclusion rapidly."

Waarbij misschien Ouspensky wel met zijn “Fourth Way” doelt op deze dubbeling in gezamenlijke parallelle dimensies van Ruimte en Tijd, waarbij de één – bijvoorbeeld het aspect “Ruimte” met de nummers 1, 2 en 4 – de rechterzijde van de enneagramcirkel en de ander – het aspect “Tijd” met de nummers 5, 7 en 8 – de linkerzijde van de cirkel vertegenwoordigt. Zie de spiegeling van het systeem binnen het enneagram zelf. De heilige drie-eenheid 3-6-9 doet deze “Fourth Way” mogelijk initiëren. Sterker nog, mogelijk staan de nummers 3, 6 en 9 wel voor het heden, het verleden en de toekomst. Waarbij 3 de stabiliteit van het heden is, 6 voor het verleden (weerspiegeling) en 9 (multiplicering) voor de toekomst staat.

~~~~~~~~~~~~~

Kunnen we in de tweedeling mogelijk schizofrenie als verschijnsel in terugzien ?

"If Noo-spheria (Akasha) IS, then hu-wo-man's Consciousness has nothing to do with the aspect “TIME”. Because Consciousness enfolds itself as being part or fractal of this Noo-spheria."

Als ik dan bedenk dat tijd misschien ook met een esoterische invalshoek benaderd kan worden, wat zegt dan bijvoorbeeld een Peter Ouspensky over “Time” ? Eén van hem afkomstige quotes is de navolgende gebaseerd op “Time out of Matter" :

"There is more “time” in a liquid than a solid, and more “time” in gasses than a liquid." (Ouspensky)

Ouspensky geeft daarmee dus eigenlijk te kennen dat hoe hoger de mate van energie – met andere woorden de afzondering of transitie van massa ten aanzien van energie volgens de definities uit de Fysica – hoe meer tijd dergelijke vormen of dimensies zich kunnen toeëigenen.

~~~~~~~~~~~~~

Bij intuitie, ideeën, gedachten en inspiratie gaat het dus om andere dimensies van energie dan vanuit de kennis en wetenschap van met name Einstein. In mijn vorige boek heb ik een stukje opgenomen over “Flow”. Als mensen zich in een flow bevinden, kun je dat het beste verwoorden met de uitdrukking : “Time flies when you’re having fun.” Of wel het tijdsbesef gaat aan je voorbij. Gaat daarmee de tijd dan sneller of langzamer of ligt het aan het perspectief ? Als je met je activiteiten bezig bent, er geheel in opgaat, ervaar je geen massa – je lichaam – meer. Eigenlijk beleef je je bezigheden virtueel, materieloos. Dat betekent dus dat de tijd langzamer is gaan lopen, omdat je psyche niet meer onderhevig is aan vertraging, aan massa, je lichaam. Daarmee wordt een tijdsduur van een uur of 2 uur ervaren als bijvoorbeeld een 3-minuten activiteit, terwijl – in lokale tijd uitgedrukt – er al 2 uur verstreken zijn. Heerlijk toch ? Is dat omdat je je van geen ruimtelijke veranderingen bewust bent geweest en er daarom – om met Ouspensky’s woorden te spreken – er ook geen tijdsdimensies aan hebt kunnen koppelen ? Is “Time” daadwerkelijk een concept ? Tenslotte is volgens Samuel Alexander  “Time" : ” 

"Time is the Mind of Space.” (from his book : “Time, Space and Deity)

Waarvan ben je je dan bewust geworden of misschien juist nergens van ? Of is een conclusie dat je een ultieme staat kunt behalen door alles wat neigt naar het materiële los te laten, je daarmee wordt verlicht, zo licht als een veertje, waardoor je echt als spiritueel wezen door het Universum kunt reizen ? 

Tijd en -beleving (2)

Tijd : realistisch of een illusie ?

Deze vraag hield Henri Bergson al bezig, echter op een geheel andere wijze dan zijn “tijdgenoot” Albert Einstein. Voor Einstein was tijd symmetrisch, voor Bergson juist a-symmetrisch. Zo liet de moderne wetenschap ons afgelopen november 2011 nog kennis maken met de hernieuwde en herziene Relativiteitstheorie van ons aller Appie Einstein,

"CERN liet zien dat over enkele km’s Neutrino’s aan het eind een voorsprong van 16 mtr op licht (fotonen) hadden.” Het is terug te lezen in mijn boek 'Van Nomade tot Monade'.

Mijn eerste gedachten hierover waren :  

"Wil je deze observatie daadwerkelijk begrijpen, dan zijn de aardse gedachten te logisch, te lineair gedacht ten aanzien van snelheid, omdat de menselijke gedachte van de tijd lineair – in tijd bezien – wordt benaderd. Relativiteit komt daardoor steeds beter tot haar recht in Einstein’s (1-St-1-’s) Relativiteitstheorie, vind ik en bekrachtigt zichzelf (autologisch) met dit “bewijs” van CERN en is daardoor krachtiger dan ooit iemand had durven denken (behalve ik dan)."

~~~~~~~~~~~~~ 

"David Bohm's idea of an implicate order behind quantum physics appears to be similar to what Wolfgang Pauli and CG Jung sought in their later years, the unified psychophysical or unified psychoid reality, the unus mundus of the Medieval alchemist Gerardus Dorneus (see ), except for one major difference." 

Bohm's idee van een impliciete orde achter de Quantumfysica lijkt vergelijkbaar met dat wat Wolfgang Pauli en Carl Jung in hun latere jaren zochten, de verenigde psychofysische werkelijkheid, de “Unus Mundus” van de middeleeuwse alchemist Dorneus Gerardus, met uitzondering van één groot verschil. Pauli en Jung meenden dat het individuele bewustzijn in staat is om in verbinding te komen met deze impliciete orde, wat ik ook onderschrijf. Of, zoals het mogelijke scenario uitgedrukt in de terminologie van David Bohm's, rijst de vraag.

"Bestaat er een mogelijkheid die de impliciete orde zou kunnen ontvouwen met de hulp van een handeling van het bewustzijn, die gerelateerd is aan de vereende psychofysische werkelijkheid buiten de splitsing in de quantum fysica en de diepte psychologie ?"

~~~~~~~~~~~~~

We do not know the answer yet, but one thing seems certain: For the solution of this problem, which will really be a unique „act of creation in time" [Jung, 1971, § 955] in the sense of a creatio continua , radioactivity (seen from a psychophysical level) along with synchronicity must be included.We weten het antwoord nog steeds niet. Eén ding lijkt zeker. Om dit probleem op te kunnen lossen moet radioactiviteit – zoals dat bij Pauli destijds van toepassing was – op psychofysisch niveau bezien, samen met Jung’s synchroniciteit worden meegenomen. Dit kan zeker als een “creatieve daad in tijd" of in de zin van een “creatio continua” beschouwd worden.

~~~~~~~~~~~~~

Mijn intuïtie aangaande de quote “Time & Space” is op basis van David Bohm’s uitspraak ten aanzien van de wetenschap de volgende : 

"Science is involved in a perceptual (empiry) enterprise, not primary in one of knowledge. Knowledge is a secundary product."

"Dealing with Space in a perceptual enterprise delivers Time as a secundary product. Is Time implicated in the information of perceiving Space ? The information depends on Self."

"It's funny by saying that Time has more than 1 Dimension, in association with all 7 Dimensions – including 1 HoloMind – our Consciousness has."

~~~~~~~~~~~~~

In relatie tot de Quantum Mechanica kwam ik tot de volgende inzichten : 

"A particle is Mass without Volume, Energy is Volume without Mass, the right In-Formation assimilates or induces them together into "some-thing" higher."

"It doesn't make sense calling the Higgs boson the God particle. Simply, it can't initiate, ignitiate or ensparkle life or soul in any matter."

Het Boson deeltje wordt alom beschouwd als dat wat massa creëert.

Als we de inzichten van Peter Ouspensky erbij halen .... zie deel 3. 

   

Tijd en -beleving (1)

Tijd : realistisch of een illusie ? 

"Als je materieloos bent, ben je daarmee tijdloos, kun je je door het Universum bewegen zonder dat dit jaren van reizen met zich meebrengt.

Wie droomt er daar eigenlijk nooit over ? Materieloze tijdsbeleving ligt in lijn met het Einstein-effect uit 1907 aangaande “Time and Matter”, waarbij de klok of tijd sneller gaat lopen onder invloed van meer massa. Als je deze redenering doorvoert en als de tijd langzamer gaat, heb je dus in dezelfde normtijd of onze aardetijd meer tijd om iets te doen, terwijl als de tijd sneller loopt, je dientengevolge minder tijd toebedeeld krijgt om je activiteiten te kunnen ondernemen. In mijn tweede boek “Antroposofische energie” heb ik al een begin gemaakt over dit onderwerp. In het licht van bewustwording lijkt me het toepasselijk hier meer diepgang te tonen.  Het is terug te lezen in mijn boek 'Van Nomade tot Monade'. 

Het begrip “Proper Time” van Einstein betekent dat hij tijd aan een locatie koppelde; “lokale tijd”. In Einstein’s Relativiteitstheorie is de lichtsnelheid hierbinnen van ondergeschikt belang. Max Planck besefte dit al eerder en zette dit in 1900 uiteen met zijn “energy quanta”. Hij corrigeerde daarmee Einstein’s Relativiteitstheorie ten aanzien van de lichtsnelheid, die anders zou zijn veranderd onder invloed van meer of minder massa. Meer of minder energie gaat voorbij aan de verandering van de lichtsnelheid uit Einstein’s Algemene Relativiteitstheorie. De essentie van de snelheid zit ‘m namelijk in de qualia en niet in de quanta van de betreffende energie.

~~~~~~~~~~~~~

zit dat nu eigenlijk met de tijdsbeleving als het kunnen reizen naar de toekomst of het verleden ? De beroemde “Twin Paradox” geeft hiervan de beschrijving. Stel dat 1 van de tweelingbroers weg van onze aarde en onze planeten en elders ver weg tussen de sterren zou verblijven, dan zou de tijd (daar) mogelijk trager verlopen. De mens wordt dus minder snel oud. Als dit individu zijn tweelingbroer hier weer zou treffen, die op aarde was gebleven, zou er dus een verschil van leeftijd of ouderdom kunnen zijn. Andersom ervaart de achtergebleven tweelingbroer hetzelfde naar hem toe. Vanuit een LinkedIn discussie waren mijn eerste gedachten alvorens het verder uitgezocht te hebben.

" If I read this twin paradox (me I'm 1 of twins) then my first idea (intuition) is that this paradox is based upon the comparence of rational and irrational perception. I think that the thoughts about speed including accelation is too earthal, too lineary. That's why this paradox can't be solved, perhaps it doesn't exist only imaginary. It's a matter of change and its circumstances. When it appears that somebody would have grown older in mentioned paradox, it has to do with changed circumstances or the interpretation of it. Perhaps this paradox is thought too similar to the Hubble phenomena and Einstein effect of time. And to me Time is just a concept for categorizing changes. Changes are relative to the states of them before." 

~~~~~~~~~~~~~

Waarin zit dan de essentie van de paradox ? Deze is gelegen in de verwarring tussen absolute en relatieve tijd. Het mag dan zijn dat wanneer je minder beïnvloeding van de zwaartekracht ondervindt, je jezelf jonger blijft voelen, verouderingsprocessen mogelijk minder snel verlopen. Ongeacht waar deze zich afspelen. Eén van de inzichten ken je mogelijk vanuit het aspect geluid. Als een trein jou nadert, ervaar je de geluidsfrequentie hoger dan wanneer diezelfde trein van je vandaan rijdt; het zogenaamde Doppler-effect, waarbij snelheid of beter verplaatsing invloed lijkt te hebben op de frequentie van het fenomeen. Echter op elk moment – wanneer je met de trein zou meebewegen – is de frequentie van het geproduceerde lawaai constant, absoluut en blijft onveranderd. De geluidsfrequentie is dus relatief ten opzichte van de observeerder. Ook hier geldt dat je als observeerder gerelateerd bent aan het geobserveerde en je interpretatie dit zou kunnen corrigeren als je begrijpt wat er aan de hand is. Dat wat Werner Heisenberg verder uitwerkte vanuit het “Uncertainly Principle” (disambiguation of het ondubbelzinnig maken). Dit staat tevens in relatie tot de invloed en interpretatie van de observeerder ten aanzien van het geobserveerde; denk aan de proef met “de Kat van Erwin Schrödinger." 

~~~~~~~~~~~~~

Waar waar meer massa is, is de meter langer en de seconde korter. Daar waar minder massa is, is de meter korter en de seconde langer. We kunnen dit net als bij de eenheid van Planck’s constante aangaande het verband tussen de lichtfrequentie v en de gerelateerde energie E relativeren door van Planck’s constante h of “Relatief Planck” te introduceren. Alles wordt hiermee relatief, ook de meters en de secondes vanaf het vermeende middelpunt van de BigBang tot de oneindigheid in alle richtingen. De alsmaar versnellende expansie van het Universum of kosmische inflatie wordt ook wel de Hubble expansie genoemd, waarbij dit voor meters èn secondes geldt. Ruimte en tijd zijn daarmee gelijkwaardig. 

~~~~~~~~~~~~~

Door deze relativering is de lichtsnelheid op elke plek binnen het Universum hiermee constant, zoals Einstein het bedoelde. Einstein bleef destijds in de “fout” hangen, doordat hij het Universum als eenheid beschouwde met de ruimte-eenheid [meter] en de tijd-eenheid [seconde], waardoor – zoals je hebt kunnen lezen – de lichtsnelheid op elke willekeurige plek in het Universum anders zou zijn. Deze methode – Het zogenaamde Kringmodel – is gebaseerd op enerzijds energiebehoud en anderzijds op coördinaten in plaats van eenheden. Overal waar je je bevindt in het Universum heb je te maken met andere tijdsbelevingen – gerelateerd aan de aardse tijd. Nemen we de “Proper Time” of lokale tijd van Einstein – Einstein’s eerste correctie ten aanzien van de veranderende lichtsnelheid –  dan maakt het geen verschil meer. 

~~~ einde deel 1 ~~~

Fenomenen

Het fenomeen : beleven ipv definiëren

Kant’s 4-luik “Time, Space Causaliteit & Substantie” brengt mij bij fenomenologie, later opgepakt door Edmund Husserl. Zonder ons – de waarnemende subjecten – zouden de objecten niet kunnen bestaan.

“Tijd, ruimte, noodzakelijkheid zijn creaties  van de menselijke geest. Het “ding-op-zich” dat wil zeggen de ware werkelijkheid, de wereld die onafhankelijk van onze geest bestaat, dat is de wil – onherkenbaar, doelloos en onpersoonlijk”, aldus Schopenhauer.

~~~~~~~~~~~~

Dat wil zoveel zeggen dat de door Kant gebruikte term “substantie” hier staat voor de menselijke geest. Het “ding-op-zich” kunnen we niet kennen, we nemen de verschijning waar. Voorbij deze verschijning bestaat iets dat verantwoordelijk of misschien juist meer noodzakelijk is voor de waargenomen verschijning. Misschien heb ik in deze beschrijving het woord “geest” daarmee tevens stiekem gereduceerd tot een substantie. Is de menselijke geest juist de verschijning die we waarnemen ? Maar kunnen we het echte of ware – de andere mens – daarin niet echt kennen. We weten dat “de dingen-op-zich” bestaan en dat wat zorgdraagt voor de verschijning aan ons ongelijk is aan de verschijning zelf. Kant’s redenatie gaat ervan uit dat er een substantie nodig is om een verschijning waar te nemen, terwijl er tevens een substantie nodig is die kan waarnemen. En zo is de redeneringscirkel weer gesloten en terug bij af.

~~~~~~~~~~~~ 

Tijdens het schrijven van dit boek was ik druk doende een mooi woord voor het proces betreffende omzetting van geestelijke energie naar menselijke energie te vinden. Het woord sub-limatie is te sterk aan het natuurkundige omzettingsproces van gas tot vaste stof gelieerd. Bij het lezen over fenomenlogie stuitte ik weer op Kant’s woord “subtantie”. Wellicht dat dit daar een mooi woord voor is. Een betekenis voor “Instantie” is een “aanvankelijk dringend verzoek”, ook “orgaan” (lett./fig.). In-stantiëren staat voor de activiteit ervan, introspectief middels de praefix “in”. Di-stantiëren is zich (ergens) aan onttrekken, terwijl ik Sub-Stantiëren als een soort van sublimeren, kristalliseren of degenereren van energieën beschouw. Zoals beschreven door vele filosofen dat reductionisme en materialisme een tweetal sleutelwoorden zijn, die ondersteunend zijn in het proces van het waarnemen van verschijningen, om daarmee het ding achter deze verschijning te kunnen kennen en daarmee een oorzakelijkheid of noodzakelijkheid te kunnen “aantonen”.

~~~~~~~~~~~~

Ik kan deze laatste 2 termen verder uiteen zetten. Misschien is “noodzakelijkheid” een minder juist woord en is “inherente afhankelijkheid cq beïnvloeding” een passender begrip. Redenerend vanuit de Big Bang volgt alles wat daarmee samenhangt de wetten van het Universum.  In hoeverre is een relatie tussen het grote en het kleine een oorzakelijkheid of noodzakelijkheid ? Dat is wel zo als “De Universele Wil is Wet” geldt. En anders is het gewoon wat het is. Gebeurt dat wat gebeurt op basis van de juiste energetische interacties en bestaan ketens niet dan dat ze – ruimtelijk gesproken – een ander moment in de dynamiek vertegenwoordigen.

Is daarmee de hele expansie van het Universum slechts een verschijning en hebben we boven ons bevattingsvermogen deze re- en de-ductie toegepast op iets dat wel bevattelijk en begrijpelijk is ? Hoe kom je behoorlijk in de buurt ? Is dat juist door jezelf te doorgronden, je echte Self te leren kennen, weten en ervaren wat je waarneemt, hoe je waarneemt en met welke beperkende toevoegingen je dat doet en vervolgens interpreteert ? Wat is de mens en diens gedragingen ?

Jung versus Mendeljev

Jung's Intro- en Extraversie volgens Mendeljev

Wat is de relatie tussen je gedragingen, je denkstijl en je fysieke verschijning ? Wat als we fysische en psychische aspecten eens met elkaar in relatie brengen. Zo doe ik dat aangaande Jung en Mendeljev. Het is terug te lezen in mijn boek 'Antroposofische energie'.

Alchemie is van oorsprong een natuurfilosofie van veel verschillende culturen uit vroeger tijden. Zo waren er alchemisten in het Oude Egypte, in het China van Lao Tzu, in het Hellenistische Griekenland van Alexander de Grote en in de tiende eeuw in het Midden-Oosten. Alchemisten poogden goud en andere edele metalen te produceren en zochten naar de steen der wijzen. Er waren ook alchemisten die dit slechts beschouwden als een bijprodukt van hun eigen innerlijke verandering. Vooral sedert de Renaissance ontwikkelde de alchemie in Europa zich langzamerhand tot een meer filosofische en spirituele discipline. Vanaf de zeventiende eeuw werd het geleidelijk vervangen door de moderne scheikunde en farmacologie. Kunnen we een relatie ontdekken in de aspecten Intro- en Extraversie, Perceiving en Judging van Carl Jung en MyersBriggs met daarbij de logica van de structuur van de elementen in ogenschouw genomen binnen het periodieke systeem of tabel van Mendeljev met de 9 hoofdgroepen ?

~~~~~~~~~~~~~

Bestaat er een relatie tussen het “gemak” versus de “moeite”, de “vrijheid” versus de “gebondenheid” waarmee bepaalde elementen, zoals die zijn gerubriceerd in de bovenstaande tabel, met hun energie-behoud en -uitwisseling omgaan ? Dit in het licht waarop personen intro- “I “ en extravert “E”, perceiving “P” en judging “J” binnen MBTI kunnen zijn. Wat zou een plausibele verklaring kunnen zijn ? Er bestaan zeven electronenschillen en deze worden aangeduid met opeenvolgende letters. Elke schil is onderverdeeld in verschillende sub- schillen, die naar gelang de toename van het aantal electronen in deze volgorde worden gevuld. De subschillen worden aangegeven door een letter uit de reeks s(harp), p(rincipal), d(iffuse), f(undamental), g, h, i, j, k, ... De termen komen van de atoomspectra. Dit geheel wordt meestal verduidelijkt met de onderstaande tabel ?

~~~~~~~~~~~~~

Is het aannemelijk dat de Extravertelingen onder ons de “Reductanten” zijn en de Introvertelingen de “Oxidanten” binnen het Periodiek Systeem, respectievelijk zij die gemakkelijk electronen cq. energie afstaan en zij die het gemakkelijk opnemen ? Zijn de Perceivers of “P-ers” onder ons zij, die gemakkelijk kunnen variëren tussen de verschillende electronenschillen en de Judgers of “J- ers”, zij die dat veel moeilijker kunnen, waarbij het uitwisselen van de electronen of energie veelvuldig via dezelfde electronenschillen gebeurt ? Dit bezien in analogie met de logica achter de structurering van de elementen uit de Periodiek Systeem. Het betreft een concepttheorie van mij. Tot op heden heb ik geen hypothese aangetroffen heb die een verklaring geeft voor de genoemde MBTI-aspecten.

Wat is de waarde van het bovengenoemde ? Kan ik het aantonen of is het vrijheid van associatie om daarmee aan te geven dat alles integraal is, onderling in verbinding staat en dientengevolge dergelijke constateringen te kunnen uitspreken ?

Schizofrenie of dualiteit

Autisme : een uiting van schizofrenie ?

Tijdens mijn onderzoektrajecten kwam ik uit op de verwarring binnen psychiatrische zorginstellingen aangaande de diagnose met betrekking tot schizofrenie en autisme. Wanneer wordt iemand op welke wijze gediagnosticeerd ? Is er overlap, sterker nog; zijn ze beide los van elkaar te bezien ? Het is terug te lezen in mijn boek 'Van Nomade tot Monade'.

Als je het tweeluik “Space & Time” beschouwt, zou je hierbinnen al een grote dualiteit kunnen ontdekken, een grove tweedeling bij mensen. Waar “Space” staat voor dynamiek, openheid voor veranderingen en voor creatieve mogelijkheden. Daar waar het genoemde voor de andere groep mensen juist onprettig doet aanvoelen; zeg maar de controleurs. Perfectie voor hen door voltooiing in tijdsbesef bezien. Waarbij  perfectie bij de eerste groep overeenkomstig is met een ultiem product – kwalitatief bezien. Los daarvan is iedereen verbonden met tijd, zij het niet vanuit jezelf, dan wel door je omgeving. Daarom is de volgende vraag is zo essentieel. Het gaat hier dus om de tegenhanger van “Space”, namelijk :

 “What really is time ?”

~~~~~~~~~~~~~

Hierbij heb ik het dus eigenlijk over een vermeende dualiteit, die veelal als paradoxaliteit wordt gezien; de tijdsmensen – lees : Wachters (MBTI – SJ-ers) of controleurs – en de ruimtemensen – lees Vaklui (MBTI – SP-ers) of createurs. Wellicht is dit een prachtig voorbeeld van schizofrenie als fenomeen bij mensen qua perceptie vanuit een ieders unieke karakter. De strijd van Bohr en Einstein aangaande “The Observer” zou je ook in het licht van de verschillende wijze van perceptie aangaande tijd kunnen zien. Perceptie heeft alles te maken met WAAR-nemen – percipiëren, interpreteren en induceren; zeg maar op wiskundige wijze integreren, optellen, in abstractie “omhoog gaan” of nog anders “induceren” genoemd. Waarde heeft met emotie te maken en observeren gericht op waarden wordt vaak appercipiëren genoemd. Maar ja, wat is Waar, wat is de ultieme Waar-Heid ? Is het interpreteren van niet-zintuiglijke waarnemingen ten aanzien van wel-zintuiglijke waarnemingen een dualiteit te noemen, in het ergste geval schizofrenisch denken te noemen ? Daar waar Wolfgang Pauli het bestaan van Bèta-straling via zeg maar visioenen en dergelijke binnen kreeg.

~~~~~~~~~~~~~

Het idee van een andere dimensie achter de Quantum Physica werd uiteindelijk verder ontwikkeld door de reeds genoemde David Bohm. Aan de ene kant is de hypothese van Bohm empirisch oncontroleerbaar en aan de andere kant spelen individuele bewustzijn en het collectieve onbewuste geen rol in zijn theorie. Dit is acceptabel, omdat hij zijn visie als een uitbreiding van de natuurkunde zag. En de Natuurkunde wordt sinds Isaäc Newton’s Gravitatiewet een feitelijke wetenschap genoemd en wordt daarmee dientengevolge onweerlegbaarheid toegeschreven op basis van massa. Terecht voor dit moment in de zin van concrete zintuiglijkheid en feitelijkheid ?

~~~~~~~~~~~~~

Is schizophrenia een onmogelijke samensmelting van gedachten ?

 “Dualiteit – SchizoPhrenia – gespleten geest of (misschien zelfs) persoonlijkheid betekent het moeten leven naar de maatschappij en daarbij het adaptief vermogen en anderzijds je eigen pad volgen vanuit idealisme ….” 

Als de dualiteit onjuist lijkt te functioneren, deze zichzelf tegenwerkt, dan kan er sprake zijn van een paradoxaliteit tussen bedoelde dualen. Dat is een persoonlijke interpretatie. Een zuivere en objectieve benadering leert ons dat er aardse standpunten en overtuigingen in het spel zijn, wat onze verdere denkwijzen en vaak omgang met anderen blokkeert.

Zo maar een andere beschouwing vanuit het woord Schizo-frenie die mij te binnen schoot, is de volgende : “Het woord “schizoïde” is ‘n negatieve benaming voor “sterk auto-didactisch”. Anders gezegd : “Je zelf vragen voorleggen en die vervolgens ook zelf gaan beantwoorden.”

In deze tijd waar wetenschap, concretie en materialisme hoogtij vieren, worden genoemde verschijnselen ook als zodanig benaderd. Hoe meer concrete feitelijkheden, geconstateerd vanuit geobserveerde gedragingen, hoe zuiverder de diagnoses ? Of mist de diagnosticus een essentieel aspect ? Dat wat als zintuiglijke perceptie voor 'realiteit' wordt opgevat, hoe wordt het niet-zintuiglijke daar in meegenomen ? Is dat de analytische diagnose, de schizofrenie binnen psychische zorg, die zegt dat een diagnose slechts alleen op die wijze mag worden vastgesteld ? Is dit negeren van sympathie of empathie - hier gaat het om energetische interactie - nu juist wat volgens diezelfde diagnosticus iemand tot autist maakt ?

Vakmanschap en reductie

Zelf-verloochening aangaande core business ? 

Als je naar de evolutie van vele organisaties kijkt in de afgelopen decennia, dan zie je mogelijk net als ik de tendens dat terwijl bedoelde organisaties hun medewerkeraantallen groeien, gelijk hun vakmanschap hierop inboet. Anders gezegd, ze verworden tot beheermaatschappijen over dat wat ooit hun core business was en wat grotendeels buiten hun organisatie is gebracht; outsourcing genaamd Hieronder lees je de activiteiten van 1 van Nederlandse energieproducenten. Het is terug te lezen in mijn boek 'Van bovenkamer naar onderbuik'. 

Gedurende de achterliggende jaren hadden energieproducenten en -distributeurs de status van semi-overheidsorganisatie. Verdere veranderingen hebben geleid tot de complete privatisering van hun bedrijfstak. Zo ook bij deze Nederlandse energiereus. Hierdoor hebben de medewerkers dientengevolge vele reorganisaties en saneringen meegemaakt. In het jaar 2005 was het inmiddels zover dat elke aangekondigde verandering leidde tot een massale weerstand vooraf, afgezien van het feit dat het doel van de verandering nog onbekend was. Zo ook bij dit project. Energieproductie levert geld op. Deze energieproducten worden via de APX-markt aangeboden aan de afnemers, meestal de distributeurs. Daar de APX-opbrengsten door de stroomlevering een tienvoud hoger liggen dan de normale tarieven, leek het deze energiereus wenselijk hun warmtekrachtpark, het WKK-park met om nabij honderdvijftig MegaWatt aan te leveren elektrisch vermogen, te upgraden. Tijdens de bedoelde piekuren zou zeker honderdtwintig MegaWatt aan extra vermogen worden bijgezet. Uit de afgelopen periodes bleek dat het geleverde vermogen nooit verder kwam dan vijfentwintig tot achtentwintig MegaWatt. De piekperiodes beslaan gemiddeld drie tot drieënhalf uur per etmaal. Dit betekent middels een kleine rekensom een derving van zestigduizend Euro per uur. 

~~~~~~~~~~~~~

 Dat stroomlevering van origine hun “core business” is, lijkt niet meer de essent ie te zijn voor deze organisatie. Ondanks het feit dat zij elfhonderd ICT-experts in dienst hadden, op zich alle goede vaklui op hun vakgebied, konden geen van deze elfhonderd medewerkers de echte oorzaak van deze lage beschikbaarheid van het WKK-park boven water krijgen. Hun eerste gedachte ging vanzelfsprekend uit naar de herinrichting van het ERP-systeem. Bij de vraag wat ze precies in functioneel opzicht zouden verbeteren konden ze boeiend vertellen. Op het moment dat ze de relatie tot de werkelijke bedrijfsvoering van WKK’s moesten aangeven, liepen zij vast. Zij konden dus de functionaliteiten vanuit het WKK-proces  niet vertalen naar hun ERP systeem.

~~~~~~~~~~~~~

De echte vaklui, met wie ik in het verleden persoonlijk heb samengewerkt met de WKK-projecten en die er nu nog werkzaam waren, hielden uiteraard hun mond, veelal murw geslagen door alle reorganisaties. De “nieuwe” managers die sturing aan het proces zouden moeten geven, hadden nog nooit een WKK- installatie “life” gezien. Hun collega’s, die de monitoring ten aanzien van storingen en onderhoud moesten regelen en overleg moesten voeren met de externe onderhoudspartijen, al evenmin. Uiteraard maakten de contractors veelvuldig “gebruik” van de interne verwarring en onkunde binnen deze organisatie en konden daarmee hun revenu’s oneigenlijk doen vergroten. Daarmee blijkt dat deze energiereus op een echte overheidsinstantie lijkt, die wel regie wil voeren over de inhoud, echter jaren lang de expertise buiten de deuren heeft gebracht. Of hebben we het hier over “oude wijn in nieuwe zakken” ? Ze hebben daarmee in de afgelopen jaren een grote afhankelijkheid en kwetsbaarheid voor zichzelf gecreëerd.

~~~~~~~~~~~~~ 

Waar zijn deze generalisten die bij problemen deze zelf in kaart kunnen brengen en daarbij op zoek gaan naar de echte oorzaken achter de problemen ? Het is wel heel gemakkelijk de ICT-afdeling te vragen om voor elk probleem een softwarematige oplossing te zoeken. Zal deze oplossing ultiem zijn ? Als de projecteigenaar het primaire proces al niet begrijpt of aan den lijve heeft ondervonden, wat gaat deze persoon deze ICT-ers dan vragen om te laten bouwen ? Sterker nog, wat is de bedoelde manager eigenlijk aan het managen ?

Het blijkt dat door alle reorganisaties de echte en essentiële kennis buiten de organisatie is komen te liggen. De organisatie is qua oorspronkelijke expertise van binnen uit uitgehold, waardoor het nu meer een bureaucratische beheerorganisatie geworden, zonder nog echt verstand te hebben van waar hun core business ooit lag. Waar staat jouw organisatie sinds de oprichting ?

Organisatie : systeem of stelsel

Zijn huidige organisaties nog systemisch ?

Vele organisaties zijn verworden tot grote logge en veelal bureaucratische stelsels, daar waar elk organisch, systemisch of creatief aspect de nek wordt omgedraaid. De organisatie functioneert als een star en stug samenspel van regels en procedures, wat vrijwel elk menselijkheid heeft verbannen en gereduceerd tot slechts digitale data. Hieronder lees je de activiteiten van 1 van Nederlands grootste werkgevers binnen de Sociale sector. Het is terug te lezen in mijn boek 'Van bovenkamer naar onderbuik'.

In de afgelopen maanden van de crisis wordt steeds duidelijker wat de definitie is van prestaties bij ambtenaren. Een grote instantie zoals het UWV, die tracht (langdurige) werkzoekenden aan werk of een baan te helpen, kan eigenlijk geen kant uit, evenals de kandidaten zelf. Een groot deel van de medewerkers die op straat is komen te staan door faillissementen en reorganisaties, hebben op dat moment veelal het nadeel van leeftijd, branche, discipline en functie. Wat is de rol van het UWV ? Het UVW wordt geacht deze mensen te reïntegreren in de arbeidsmarkt. Echter als gelijksoortige bedrijven dezelfde problemen ondervinden van de crisis, waar worden deze mensen dan in geïntegreerd ? Ja, in de arbeidsmarkt, uiteraard. Wat houdt dit hele reïntegratietraject dan eigenlijk in ?

~~~~~~~~~~~~~

Reïntegratiebedrijven brengen kernkwaliteiten en competenties in kaart van de deelnemers. Dit onderkennende zou dat de mogelijkheid kunnen geven tot mogelijk bijscholing, trainen en versterken van onvoldoende sterke competenties of in het uiterste geval, complete omscholing. Nog steeds blijft de vraag, waartoe “profilering” in hun optiek toe leidt. Immers daar waar de medewerkers vandaan kwamen, wordt voorlopig geen perspectief geboden. Sterker nog, mocht er enige ruimte gecreëerd zijn, dan zal wegens het kostenplaatje al gauw naar andere goedkopere arbeidskrachten worden uitgekeken. Dat is momenteel de tendens. Omdat de missie van het UWV bestaat uit het terug laten keren van de werkzoekende in de arbeidsmarkt, rest hun weinig dan te constateren dat dit wel heel erg lastig wordt. Om toch enige prestatie van niveau neer te zetten wordt de missie in een andere context geplaatst ; de werkzoekende uit de uitkering te brengen en te houden. De medewerker wordt gedwongen werk op te pakken op basis van de wetgeving vanuit de overheid. Ondanks dat er op dit moment geen of enige mate van passend werk is. Mocht dit op welke wijze dan ook niet gelukken, dan wordt dit als werkweigering opgevat en volgt (alsnog) verwijdering uit het stelsel. De ambtenaar voldoet op dat moment aan de wetgeving en heeft daarmee gepresteerd.

~~~~~~~~~~~~~

Dat niemand daadwerkelijk geholpen is met dergelijke acties, is op dat moment onbelangrijk. Het is niet des ambtenaars om te begrijpen dat zijn prestatie helemaal niets heeft opgeleverd dan dat hij of zij zelf conform de gestelde wetgeving heeft voldaan, ondanks dat dit haaks staat op de daadwerkelijke missie van in dit geval het UWV. Helaas meten meer ambtelijke apparaten hun prestaties op deze wijze af.

Hoe onwerkelijk het lijkt, zo realistisch is dit. Het is een casus gebaseerd op onderzoekingen van ruim 4 jaar geleden. Wat is er momenteel veranderd, welke impact heeft de huidige status van de crisis op dit moment in de context van deze casus ?

Weten, begrijpen, kennis en wijsheid

Kennis van zaken : Opleiden of zich ontwikkelen

Als het gaat om wat je met kennis kunt, is daarbij de route van het komen tot deze kennis eigenlijk irrelevant. Tegenwoordig lijkt het dat alle benodigde theorie die iemand zich eigen maakt, garant staat voor het begrijpen en toetsen van deze kennis. Sterker nog, als de route van de opleider wordt gevolgd, wordt het dientengevolge voor de opleider (weer) makkelijk deze te toetsen bij de student of deelnemer. Is dit eigenlijk wel de juiste weg ? Ik heb een onderzoek gedaan bij 1 van de grootste opleiders binnen Nederland en gekeken wat mogelijk was om certificaten en/of diploma's te krijgen. Dit staat in mijn boek 'Apprenti' uitgewerkt.

Met al deze kennis, inzichten en ervaringen lijkt het mij vrij voor de hand te liggen om deze in concreto te verzilveren middels de grotere partijen, die dergelijke certificeringen via studiemodules aanbieden. Eén van die partijen is de bekende NCOI met hun devies : ”Hoe hoog leg jij de lat ?” Op basis van hun catalogus met het studieoverzicht en –aanbod had ik voor mijzelf een aantal Masters geselecteerd. In de veronderstelling dat ik bovengenoemde Masters zou kunnen behalen middels een af te leggen toetsing bij in dit geval NCOI. Immers elke Master is een integraal onderdeel van mijn omvattende kennis, inzichten en ervaringen. Echter, het was volgens NCOI onmogelijk om alleen de toetsing te doen. Tot deze conclusie kwamen we gezamenlijk door wederzijdse correspondentie. Immers dat zou betekenen dat mijn routing en ook mijn voorgestelde wijze van toetsing niet conform hun procedures zou verlopen. En daar is hun accreditatie op gebaseerd. Daarnaast is het voor mij zo dat de bedoelde Master-opleidingen een geldelijke waarden van ruim tienduizenden Euro's vertegenwoordigen. Waarom zo veel geld besteden als het ook anders kon middels onder andere veel zelf-studie in de afgelopen jaren ? Waarbij ik moet leren wat de ander aangeeft en ook op de wijze en in de vorm ? Waar ligt de individuele vrijheid zichzelf maatwerk te mogen toe-eigenen in de route naar hoogwaardige inzichten, wat de doelstellingen van dergelijke opleidingen toch behelst ? Of mis ik iets ? Correspondentie met betrekking tot dergelijke trajecten vanuit mijn visie op “het vrije leren” kostte NCOI toch nog bijna 3 weken om daar voor zichzelf achter te komen.

~~~~~~~~~~~~~

Hun trajecten zijn uitgestippeld, de benodigde te raadplegen literatuur ligt al vast en daarmee ook de inhoudelijke wijze en vorm van het examen per Master, gekoppeld aan de accreditatie van dergelijke Masters. Dit deed mij denken aan de inflexibiliteit van de wetenschappelijke benadering, zoals ik een jaar al eerder had meegemaakt bij VU Amsterdam. Toetsen op basis van wat de waarheid is voor de toetser. Welke waarheid, die van de wetenschap, de bekendheid en betrouwbaarheid van de routing ? Van het instituut ? Is er eigenlijk dan wel sprake van ont-wikkeling of is er in feite sprake van du-PLI-cering van kennis en inzichten aangereikt door het instituut dat haar accreditatie verdient op basis van het herkennen van die du-pli-catie ? In hoeverre heeft deze mogelijkheid aangaande het inzicht om te kunnen en mogen dupliceren geleid tot diplomafraude, zoals we dat van enige jaren terug kennen van InHolland ? Wat dient het doel als je denkwijze en –richting wordt bepaald door het instituut zelf in plaats van de omgeving in haar volle breedte ? Ligt het in het onvermogen van toetsers binnen de instituten om de juiste capaciteiten van de te examineren kandidaat te ontdekken, doordat deze kandidaat op zijn of haar manier laat zien hoe deze en dat deze de bedoelde materie beheerst ? 

~~~~~~~~~~~~~

Is er dus wel sprake van voortschrijdende inzichten voor een cursist in de breedste van het woord, ook voor en met betrekking tot dergelijke instituten zelf ? Of is het ook hier weer een tijd- en geldkwestie ? Alhoewel mijn suggestie aangaande hun financiële haalbaarheid om een dergelijke aanpak te realiseren, ontkend werd. Het lijkt dus sterk op een “nee” met betrekking tot hun beperkingen en gebondenheid. NCOI lijkt daarmee dus niet in staat om afwijkende inzichten ten aanzien van hun Masters op juistheid en echtheid te kunnen beoordelen ; gevangen door alle vooraf beschreven regels en procedures, die garant zouden moeten staan voor de kwaliteit van het certificaat ? Het laat geen ruimte voor de echte innovatieve gedachten in deze en dat vind ik alleen maar heel jammer. Altijd maar lopen op de geijkte paden levert weinig tot geen nieuwe wegen op. Blijkbaar had ik de lat voor hen te hoog gelegd.

Waarin ligt de essentie tot het opleiden; gaat het daadwerkelijk om de cursist of student, gaat het om de hoeveelheid aan (theoretische) kennis, gaat het om de vorm en de route zich deze kennis eigen te maken of gaat het er simpelweg om dat iemand tot ontplooiing komt, dat doet waarin diens potentie ligt en waartoe diens talenten kunnen leiden ? Waar staan de opleiders om dit daadwerkelijk te kunnen toetsen en te erkennen dat er veel meer mogelijk is dan wordt aangenomen ? En dat in een wereld waarin overheid en iedereen die met trainingen en opleidingen van doen heeft, juist eigen potentie en talent van harte stimuleren totdat de werkelijkheid zich aandient ? Hoe komt een mens tot echte pragmatische kennis en wijsheid ?