Weten, begrijpen, kennis en wijsheid

Kennis van zaken : Opleiden of zich ontwikkelen

Als het gaat om wat je met kennis kunt, is daarbij de route van het komen tot deze kennis eigenlijk irrelevant. Tegenwoordig lijkt het dat alle benodigde theorie die iemand zich eigen maakt, garant staat voor het begrijpen en toetsen van deze kennis. Sterker nog, als de route van de opleider wordt gevolgd, wordt het dientengevolge voor de opleider (weer) makkelijk deze te toetsen bij de student of deelnemer. Is dit eigenlijk wel de juiste weg ? Ik heb een onderzoek gedaan bij 1 van de grootste opleiders binnen Nederland en gekeken wat mogelijk was om certificaten en/of diploma's te krijgen. Dit staat in mijn boek 'Apprenti' uitgewerkt.

Met al deze kennis, inzichten en ervaringen lijkt het mij vrij voor de hand te liggen om deze in concreto te verzilveren middels de grotere partijen, die dergelijke certificeringen via studiemodules aanbieden. Eén van die partijen is de bekende NCOI met hun devies : ”Hoe hoog leg jij de lat ?” Op basis van hun catalogus met het studieoverzicht en –aanbod had ik voor mijzelf een aantal Masters geselecteerd. In de veronderstelling dat ik bovengenoemde Masters zou kunnen behalen middels een af te leggen toetsing bij in dit geval NCOI. Immers elke Master is een integraal onderdeel van mijn omvattende kennis, inzichten en ervaringen. Echter, het was volgens NCOI onmogelijk om alleen de toetsing te doen. Tot deze conclusie kwamen we gezamenlijk door wederzijdse correspondentie. Immers dat zou betekenen dat mijn routing en ook mijn voorgestelde wijze van toetsing niet conform hun procedures zou verlopen. En daar is hun accreditatie op gebaseerd. Daarnaast is het voor mij zo dat de bedoelde Master-opleidingen een geldelijke waarden van ruim tienduizenden Euro's vertegenwoordigen. Waarom zo veel geld besteden als het ook anders kon middels onder andere veel zelf-studie in de afgelopen jaren ? Waarbij ik moet leren wat de ander aangeeft en ook op de wijze en in de vorm ? Waar ligt de individuele vrijheid zichzelf maatwerk te mogen toe-eigenen in de route naar hoogwaardige inzichten, wat de doelstellingen van dergelijke opleidingen toch behelst ? Of mis ik iets ? Correspondentie met betrekking tot dergelijke trajecten vanuit mijn visie op “het vrije leren” kostte NCOI toch nog bijna 3 weken om daar voor zichzelf achter te komen.

~~~~~~~~~~~~~

Hun trajecten zijn uitgestippeld, de benodigde te raadplegen literatuur ligt al vast en daarmee ook de inhoudelijke wijze en vorm van het examen per Master, gekoppeld aan de accreditatie van dergelijke Masters. Dit deed mij denken aan de inflexibiliteit van de wetenschappelijke benadering, zoals ik een jaar al eerder had meegemaakt bij VU Amsterdam. Toetsen op basis van wat de waarheid is voor de toetser. Welke waarheid, die van de wetenschap, de bekendheid en betrouwbaarheid van de routing ? Van het instituut ? Is er eigenlijk dan wel sprake van ont-wikkeling of is er in feite sprake van du-PLI-cering van kennis en inzichten aangereikt door het instituut dat haar accreditatie verdient op basis van het herkennen van die du-pli-catie ? In hoeverre heeft deze mogelijkheid aangaande het inzicht om te kunnen en mogen dupliceren geleid tot diplomafraude, zoals we dat van enige jaren terug kennen van InHolland ? Wat dient het doel als je denkwijze en –richting wordt bepaald door het instituut zelf in plaats van de omgeving in haar volle breedte ? Ligt het in het onvermogen van toetsers binnen de instituten om de juiste capaciteiten van de te examineren kandidaat te ontdekken, doordat deze kandidaat op zijn of haar manier laat zien hoe deze en dat deze de bedoelde materie beheerst ? 

~~~~~~~~~~~~~

Is er dus wel sprake van voortschrijdende inzichten voor een cursist in de breedste van het woord, ook voor en met betrekking tot dergelijke instituten zelf ? Of is het ook hier weer een tijd- en geldkwestie ? Alhoewel mijn suggestie aangaande hun financiële haalbaarheid om een dergelijke aanpak te realiseren, ontkend werd. Het lijkt dus sterk op een “nee” met betrekking tot hun beperkingen en gebondenheid. NCOI lijkt daarmee dus niet in staat om afwijkende inzichten ten aanzien van hun Masters op juistheid en echtheid te kunnen beoordelen ; gevangen door alle vooraf beschreven regels en procedures, die garant zouden moeten staan voor de kwaliteit van het certificaat ? Het laat geen ruimte voor de echte innovatieve gedachten in deze en dat vind ik alleen maar heel jammer. Altijd maar lopen op de geijkte paden levert weinig tot geen nieuwe wegen op. Blijkbaar had ik de lat voor hen te hoog gelegd.

Waarin ligt de essentie tot het opleiden; gaat het daadwerkelijk om de cursist of student, gaat het om de hoeveelheid aan (theoretische) kennis, gaat het om de vorm en de route zich deze kennis eigen te maken of gaat het er simpelweg om dat iemand tot ontplooiing komt, dat doet waarin diens potentie ligt en waartoe diens talenten kunnen leiden ? Waar staan de opleiders om dit daadwerkelijk te kunnen toetsen en te erkennen dat er veel meer mogelijk is dan wordt aangenomen ? En dat in een wereld waarin overheid en iedereen die met trainingen en opleidingen van doen heeft, juist eigen potentie en talent van harte stimuleren totdat de werkelijkheid zich aandient ? Hoe komt een mens tot echte pragmatische kennis en wijsheid ?