Toekomstige werkstructuren

Reductie van werk

In eerdere betogen onder andere binnen LinkedIn-discussies heb ik het al eens enige malen genoemd; werkzaamheden worden verder gedifferentieerd, vallen verder uiteen tot simplexe handelingen, wetenswaardigheden, waarbij bijbehorende verantwoordelijkheden niet meer rechtsgeldig zijn. Tel daarbij de verder mechanisatie, automatisatie, informatisatie en digitalisatie op en de klassieke baan of het dito werk bestaat niet meer. Dit en meer staat beschreven in mijn laatste boek “Van Nomade tot Monade”.

Daar waar Post.nl dit de laatste jaren heeft laten zien door full time postbestellers te degraderen tot parttime krachten die alleen nog maar hoeven te kunnen lezen en te kunnen lopen om de brieven door de juiste brievenbus te deponeren. Daar waar ober 1 het schoteltje plaatst, ober 2 het kopje erop en de derde de koffie erin schenkt (deze inzichten van mij gebruikte Tempo Team onlangs in haar reclames). Dermate uitgeklede (voormalig) integrale werkzaamheden, hier uiteen doen vallen zonder enige vorm van verantwoordelijkheid per (deel-)taak. En geen verantwoordelijkheid betekent “loon naar werk”.

~~~~~~~~~~~~

Werk is  veelvuldig veranderd tot op het niveau van bezigheid, dat in principe door een jong kind gedaan kan worden. Als je dat relateert aan de huidige grote generatie van werkzoekenden – die van 45-plussers –  dan vindt elke minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid het ongelovelijk dat mensen met onder andere een hoogwaardige staat van dienst hieraan voorbij gaan. Sterker nog daar waar Rutte roept dat er elk jaar 800.000 banen bijkomen, vergeet hij te zeggen dat deze 800.000 banen slechts een verschuiving zijn. Daar waar 800.000 mensen in andere functies stappen en eigenlijk aan onderlinge uitwisselingen bezig zijn en vele buitenstaanders ondertussen gewoon buitenstaander blijven. Ook is feit dat hij zonder in details te gaan het woord “baan” nog steeds gelijkwaardig acht met bijvoorbeeld de bezigheden zoals ik heb beschreven.

~~~~~~~~~~~~

Een andere opmerkelijkheid in het bericht vanuit het UWV bezien deze maand, was dat er zo veel mensen aan een baan kwamen dankzij de “FlexWet”. Ook hierbij staat onvermeld dat door deze flexibiliteit er uiteraard veel mensen in werk rollen, maar dat er – het inherente aan tijdelijk flexwerk – er keer op keer net zo veel mensen weer op straat staan als de werkduur verlopen is. Wat is eigenlijk dan de winst ? Tja, de winst ligt uiteindelijk bij de overheid, omdat zij op deze wijze veel uitkeringsgelden binnenhoudt, zeker met de op komst zijn verkorte rechtsduur van de WW. Met andere woorden, de mensen mogen het straks zelf uitzoeken, zijn straks 7 weken bezig om aan flexwerk te komen voor een duur van 3 weken. Wie betaalt straks de overlevingsduur van die 7 weken ? Met een dergelijk laag loon “veroorzaakt” door het beschreven effect wat dit flexwerk met zich meebrengt, wordt dat vrijwel onmogelijk. ’n Ander belangrijk voordeel van de overheid is dat dan iedereen fiscaal gekoppeld is aan “Big Brother”. Het gaat uiteindelijk toch weer om macht, tot stand gebracht door de gecreëerde afhankelijkheid.

Wanneer gaan de ogen open bij overheid en maatschappij dat we naar andere structuren toegaan en we oude mechanismen vaarwel moeten zeggen ?