Autisme (3)

Autisme bezien vanuit het intuïtieve spectrum

Als de autist van het topje van diens berg is afgevallen – noem het een doorgeslagenheid (avalance) – dan is het simpel gezegd niet anders aan deze autist dan dat deze alleen naar boven kan kijken. En dat terwijl vele anderen het uitzicht en overzicht bovenop die top wel hebben en houden. Is deze eenzijdige manier van naar boven kijken en niet achter de berg kunnen zien wat zich daar afspeelt daarmee onoverkomelijk ? Dit en meer over Autisme in mijn boek "Van Nomade tot Monade". 

Elke doorgeslagenheid kent in essentie een kracht die deze doorgeslagenheid heeft “veroorzaakt”. Elk potentieel kent namelijk een tegen-potentieel, het bekende verhaal van de dualen. Wie is er uiteindelijk wel zuiver in balans, de echte monade ? Als we op deze wijze blijven doorgaan met analytisch diagnosticeren – Sensory – zal blijken dat er 7 miljard mensen dus gestoord zijn of een stoornis hebben. Tja, als we elkaar maar lang genoeg lastig vallen met dergelijke hoogdravende onzin, gaan we het zelf nog geloven. En dat alles gebaseerd op “enen en nullen” of wel op soortgelijke ingerichte testen. Door wie en hoe wordt het algoritme bepaald achter de uitkomsten van dergelijke testen – Unitary ? “Enen en nullen” als de ultieme paradox te vertalen als “Alles of Niets”. Objectiviteit ten top en alle mogelijke subjectiviteit verwaarloosd of buiten beeld gebracht en gehouden. Volgens mij toont DSM middels de veelheid aan testen niets meer aan dat alle mensen verschillend ten opzichte van elkaar zijn en dat iedereen dus gewoon uniek is. Om dan gelijk te zeggen dat mensen psychisch ziek zouden zijn, heeft veel zo niet alles te maken met macht, geld en het creëren van afhankelijkheden aan bijbehorende medicijnen, waarvoor vervolgens hoge prijzen betaald moeten worden. Wie is er nu echt gek ?

~~~~~~~~~~~~~

In een eerdere fase van het schrijven van dit boek had ik dit nog de titel “Schizofrenie binnen de Psychiatrie” toebedacht. De eenzijdigheid van diverse diagnoses zonder de context te onderkennen van het bedoelde. Uitgaande dat waarden voor de mensen die dergelijke testen invullen, werkelijk polairen zouden kunnen zijn. En toch creëert de test gelijkwaardige uitkomsten ? Da’s knap ! Inmiddels heb ik het bij het schrijven van dit boek aan den lijve ondervonden doordat ik het objectief heb kunnen onderzoeken in het hol van de leeuw, zeg maar. Waar en wanneer ging het fout ? Daarvoor moeten we een stuk terug in de geschiedenis, zo’n 120 jaar geleden. Als we kijken naar de werkelijke betekenis van het woord “psyche” betekent dit vanuit het Grieks gezien “ziel”. Wat heeft de ziel met de brein, “the Mind” te maken ? In het licht van de wetenschap – vooral sterk in opkomst gekomen vanuit Wenen of Oostenrijk, wat jaren lang bekend stond als wetenschapscentum van de wereld – diende ook de Psychologie als wetenschap benaderd te worden. Enkele Amerikanen die daarin het voortouw namen, waren Charles Sanders Pierce en William James. Ze brachten de Psychologie uit de Religie en Filosofie en noemden het “Social Science”. Vanaf dat moment werden zaken als analyses, proeven, statistieken en andere operationele definities geïntroduceerd om dat kracht bij te zetten.

~~~~~~~~~~~~~

John Watson was voor zo ver bekend Amerika’s eerste Behaviorist. Hij zei over de ziel :

“No one has ever touched a soul or seen one in a test tube, or has in any way come into relationship with it as it has with the other objects of his daily experience ….”

Dat waarvan je dacht dat het de ziel was, is deze uit de studie van de ziel – “Psychologie” – gehaald. Het gaat hier duidelijk over een bepaalde ortodoxheid, namelijk die van “Materialisme & Reductionisme”. De ziel wordt daarbij gereduceerd tot het denken, het intellect of “the mind” en het denken is vervolgens teruggebracht tot de brein. Simpel gezegd, als het niet gaat om de inhoud van de schedel, dan bestaat het simpelweg niet (meer). Zie ook onder andere mijn blog over Dick Swaab.

Klinische Psychologie is sterk cognitief ingericht, ingericht op de reden en causaliteit, de veelal platte logica van de behandelaars, die in dienst staan van een systeem dat zelf ziek is, sterk gestoord door macht en geld en mede hierdoor mensen eenzijdig benadert en dientengevolge zo behandelt. Dat is de Westerse maatschappij anno 2012, waarbij – in algemene woorden uitgedrukt – redelijk tot gezonde mensen buiten de maatschappij worden gemanoeuvreerd op basis van bepaalde diagnoses, waardoor als gevolg van deze stigmatisering een juiste terugkeer in diezelfde maatschappij in de nabije toekomst vrijwel uitgesloten. Was dat de bedoeling ?