In relatie tot mijn vorige boek
aangaande de fenomenen "HoogBegaafdheid en HoogSensitiviteit" had Dabrowski
enkele inspirators waaronder Søren Kierkegaard. Meer hierover in mijn boeken " 'n Geniale Genius" & "Apprenti".
In analogie met de inzichten
van mijn compaan met zijn spiegeling van de Maslow-piramide stelde Kierkegaard het
als volgt voor :
1. “Esthetische zelf” : genieten, hedonisme,
plezier en geluk als doel, het zelf centraal
2. “Ethische zelf” : idealen als basis voor
leven en zelfverbetering
3. “Religieuze zelf” : een sprong, keuze of
stap in vertrouwen, “met Angst en Beven”.
Trouw aan jezelf en je morele plicht staan boven sociale druk en wetten
Wat
kunnen we onder deze 3 begrippen verstaan ?
Binnen
het esthetische stadium concentreert het individu zich op zichzelf en zoekt
voor zichzelf bevrediging en genot. Dat doet hij niet op basis van een bewuste
keuze; integendeel. Dit stadium kenmerkt zich door de weigering een keuze te
maken. Achter het esthetisch genot gaat echter een verborgen wanhoop schuil. Is
dat niet wat Bergson bedoelt met het uiten van sympathie bij de medemens in een
ongelukkige situatie ? Zit daarin niet de vermeende benodigde wederkerigheid in
verborgen ? In
het tweede, ethische stadium leeft het individu volgens morele wetten en
onderwerpt hij zich vrijwillig aan wat universeel en algemeen van aard is en
wat als zodanig wordt aanvaard. Zou er voorbij deze fase geen derde fase zijn
dan had Hegel gelijk gehad. Echter er is een derde en laatste fase, althans
volgens Kierkegaard. Dat is het religieuze stadium. Is dit stadium eenmaal bereikt,
dan appelleert de enkeling – de simplexor – niet langer aan morele wetten, maar
slechts aan 1 Waarheid, 1 Hoogste Macht.
~~~~~~~~~~~~~
Zoals ik ook al elders schreef, heeft religie niets
met de aardse versie ervan te maken. Religie is synoniem aan geloof, zonder
franje, zonder daarbij aardse regels en wetten eraan gekoppeld; gewoon
onvoorwaardelijk. Ook voor Kierkegaard bestaat het geloof niet uit een reeks
dogma’s of religieuze waarheden (pluralisme), waarmee we instemmen of althans
zouden moeten instemmen. Het is immers geen vorm van kennen. Het betekent een
aanvaarden van de paradox en zelfs van absurditeit. De paradox in deze is Jezus
als menselijke gedaante van God. De leer van de erfzonde is eveneens een
paradox. Paradoxaal aan verantwoordelijk zijn waaraan we noch part noch deel
hebben. De wet wordt door het geloof opgeheven.Geloof
is passie, de passie van de niet tot enige soort te herleiden enkeling. De
taferelen en perikelen tijdens mijn loondienstfuncties. Daar waar het leek dat
ik in mijn geloof voor bezieling in mens en werk alleen stond. Ik geloof in de
individuen, niet in “het systeem”. Ik
geloof nog steeds niet in welk systeem dan ook, niet die van Vrouwe Justitia,
niet die met welke mate dan ook van politieke kleuring voorzien is. Allemaal
religie in aardse, tijdelijke en zonder eigen-belangeloze doelstellingen
gegoten, vorm gegeven door de economische belangen, die “het systeem” en haar mensen dwingen tot rationele besluitvormingen,
omdat daar de vermeende zekerheden ingebed zitten.
~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~
Zo
ook de diverse functioneringsgesprekken tijdens mijn loondienstfuncties, die
stuk voor stuk uitmondde in beoordelingen met eenzijdige verbeterpunten, daar
waar het management geacht werd empathie te hebben in de medewerker, daar waar
juist deze mensen verder af stonden van het gevoel, zoals een echte
trainer/coach of mentor dat juist heeft. Voldoen aan de format, aan de
procedure van het systeem, die stelt dat deze managers een
beoordelingsinterview dienen af te nemen zonder dat er bij zichzelf van bewust
te zijn dat ze eigenlijk “gebruikt worden door het systeem” en daarmee het
systeem bekrachtigen en “in leven” houden. En ja, echte “Wachters – Groepsgerichte mensen” doen immers alles in het belang
van de groep voorbij gaand aan de individuele kwaliteiten van het individu,
zijn kracht en diens talent. Alles gericht op conditionering ten behoeve van
het systeem, waarvan zij de Wachters of Bewakers zijn. Allemaal schijnzekerheid, die mensen afhankelijk maakt van de onjuiste aspecten in het leven. Waarbij al zo veel mensen überhaupt "van nature" door onzekerheid de angst gedreven worden. een gemakkelijke prooi dus voor elke welbespraakte inspirator. De rede van het geld. De causaliteitsgedachte; het principe van Tegenspraak en van Voldoende Rede : Gottfried Leibniz.
Vallen onder deze Tegenspraak ook het
niet dulden ervan, het monddood maken, het zien als een bedreiging voor de
eigen positie, ten aanzien van hen die het anders, breder en wellicht daarmee
juister zien ? Zij die zich op een ander, hoger bewustzijnsniveau bevinden dan
98 % van de bevolking ?
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten