Ben Tiggelaars MBA : ultieme of halve waarheid?

MBA en Dualiteit (3)

Op mijn vraag waarom Ben dan met al zijn onderzoeken niet de juiste antwoorden op tafel kon leggen en ik de antwoorden tijdens de verdediging zo had kunnen aanreiken, omdat ik dat op basis van mijn jarenlange intuïtie-ervaring dat gewoon aangereikt kreeg, draaiden ze om de materie heen. “Intuïtie past als onderzoeksitem niet in de wetenschap.” 

Oké, dat was dan helder. Ik koos dus maar (weer) en uiteraard voor vrijheid van creatie en vorm, dat ben ik immers ten voeten uit. Wat is dan de waarde van de titel “Doctor” die daaraan gekoppeld zou worden ? Als de interesse in de wijze van methodiek al zo magertjes zou zijn, wat kon dan überhaupt nog een meerwaarde zijn in de begeleiding en de uiteindelijke beoordeling ? De kwaliteit zit voor mij in de persoon en diens boodschap, niet in de titel die iemand draagt. Los daarvan vroeg ik mij nog steeds af wat dan de inzichten zijn en wat dan Bergson’s methode is als het om intuïtie gaat ? Als intuïtie an sich al een discutabel aspect is binnen de wetenschap, wat kan deze zelfde wetenschap dan verwachten van een proefschrift met onderzoeksresultaten die hierop gebaseerd zijn ? Dat klinkt als een antinomie; een methode die zichzelf met uitkomsten middels haar bestaansrecht kan bekrachtigen, maar dit door de wetenschap niet acceptabel wordt geacht, omdat de methode van zichzelf abstract is en zichzelf wetenschappelijk niet laten aantonen.

~~~~~~~~~~~~~

Is de meerderheid van de mensen zo ver verwijderd van deze zelf-sympathie ? Is er dan ook niemand meer die er zijn hand voor in het vuur durft te steken en met grote zekerheid durft aan te geven dat de waarschijnlijkheid op een beoogde uitkomst bij dergelijke onderzoeken hoog genoeg is en daarmee dure onderzoekstrajecten voor te blijven ? Wie durft er nog ? Ik wel. Wie durfde op te staan en met “ja” te antwoorden op het vervolgonderzoek van Ben Tiggelaar, die in “kennisnood” kwam tijdens zijn verdediging voor zijn Doctoraat, op het moment dat hij eigenlijk zijn cognitieve kwaliteiten los had moeten laten ? Daar waar ik de antwoorden had kunnen geven vanuit mijn intuïtie en Ben met zijn responsen hooguit richting het antwoord afstevende, maar net zo snel weer rechtsomkeer maakte ? Tja, Ben is een echte cognitieve denker, linkerzijde denker, daarnaast een slimme jongen en gladde spreker met goed ontwikkelde Marketing & Promotions skills. Dan kun je non-antwoorden over laten komen als antwoorden, behalve bij degene die er dwars doorheen kan kijken. “Smooth talking” is nooit mijn ding geweest, ik was immers introvert, te verlegen en zonder noodzaak me te moeten manifesteren. Bovendien gaat het mij altijd om zo natuurlijk mogelijke antwoorden, omdat deze uitgaan van menselijkheid, creativiteit en daarmee duurzaamheid en waardigheid. Die komen naar je toe, ongevraagd door er je aandacht op te richten, ook dat is intuïtie.

Oplossingen zie ik als  competitief spel tussen oplosmiddel en probleem. Oplossingen zijn voor managers, antwoorden voor zij die kennis ontstegen zijn en binnen organisaties met wijsheid omgaan. Dat leer je niet op Business Schools, welke dan ook en in welke vorm dan ook. Dat zit in je of niet. Dat is het verschil tussen opleiden/conditioneren of doen ontplooien, tussen volwaardige medewerkers en zij die in woede, gefrustreerd en teleur gesteld raken. MBA - een uitgebalanceerde dualiteit tussen denken en voelen, tussen cognitie en intuïtie, tussen regels en vertrouwen. Want uitgebalanceerde dualen leveren echte meerwaarde op. Dat begint met je zelf daadwerkelijk te kennen !