Ben Tiggelaars MBA : ultieme of halve waarheid?

MBA en dualiteit (2)

Nog weer een andere insteek aangaande deze operante modus kan zijn dat de medewerker zich bewust dient te worden van de werkprocessen, waarin hij verwikkeld is. Deze insteek zou betekenen dat de medewerker zelfredzaamheid en onafhankelijkheid kan creëren vanuit het geschonken vertrouwen en de gegunde vrijheid door de manager en zich tevens verder kan ontplooien. Dit lijkt me zeer onwaarschijnlijk vanwege een zeer simpele reden dat daarmee een manager zichzelf misbaar maakt. 

Binnen de verschillende organisaties, waarbinnen ik dergelijke gedrags- en profileringsonderzoeken deed, bleken ongeacht de branche en (cognitieve) intelligentieniveau de tendensen gelijk tred te houden als om het gedrag en type manager met dito overtuigingen ging. Zeker de jongere generatie “managers” zie ik veelvuldig geconditioneerd gedrag vertonen, de kenmerken van de vaak (te) grote bureaucratische organisaties, waar veelvuldig aan daadwerkelijke werkervaring met dito beleving voorbij wordt gegaan. De cognitieve management tools vieren hoogtij. De logica en redeneerkracht die elke manager meent te kunnen en van zijn organisatie mag toepassen binnen hun werkveld als het om het motiveren van zijn medewerkers gaat. En als de manager onvoldoende capabel blijkt, dan is er een ruimschoots aanbod aangaande managementtrainingen of MBA al dan niet in 1 of 2 dagen gegeven om tot een hoger niveau te komen, een hoger niveau van cognitief en slim manipuleergedrag, waarbij managen van mensen tot een moderne vorm van slavendrijverij is omgeturnd, of in Jaap Peters’ woorden te spreken met zijn boek “Intensieve mensenhouderij”. Alleen dit zijn niet de antwoorden, die de echte meerwaarde zullen brengen.

~~~~~~~~~~~~~

In navolging op Ben Tiggelaar’s promotieonderzoek vanuit de cognitieve benadering voor de effectiviteit aangaande managementtools had ik enkele hoogleraren binnen de Vrije Universiteit van Amsterdam, die Ben’s proefschrift hadden beoordeeld, al gepolst naar eventuele mogelijkheden om zijn vervolgonderzoek te kunnen voortzetten. Immers dat was de vraag die Ben persoonlijk in zijn inleiding ons als toehoorders stelde. Onderzoeksmethoden waarbinnen intuïtie een belangrijke rol zou kunnen gaan spelen, althans voor mij. Frank de Mink ("M.O.O.I. Begaafd") had mij inmiddels geadviseerd om in de tussentijd me dieper in Bergson’s verhaal in te lezen en bestuderen aangaande zijn visie op intuïtie. Mijn boek “Apprenti” is dientengevolge een vervolg op Ben’s vraag en anderzijds gebaseerd op mijn conclusie dat mijn onderzoekswijzen niet zouden gaan passen binnen de kaders van de wetenschappelijke onderzoeken, zoals een instituut als het VU Amsterdam dat wenselijk acht dan wel voorschrijft. Dat werd voor mij bevestigd toen ik, hoewel enkele hoogleraren het gedurende de gesprekken tijdens Ben’s After Party na de uitreiking van zijn Doctoraat een prima suggestie vonden, merkte dat ze in een later stadium toch 1 voor 1 mijn benadering via intuïtie als vervolg op Ben’s onderzoeksmethoden in een later stadium met voorzichtige woorden uiteindelijk “twijfelachtig” noemden. 

Zie in deze contect ook mijn blog : "keuzevrijheid : energetisch"

Vervolg MBA en Dualiteit (3)